Για το Μιχάλη Πασιάκο, για το Μιχάλη όλων μας...! - Του Άλκη Φάτσιου

Για το Μιχάλη Πασιάκο, για το Μιχάλη όλων μας...! - Του Άλκη Φάτσιου

Πολυαγαπημένε μου, ΑΚΡΙΒΕ μου φίλε, ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΕΡΕ όλων μας...!

ΣΥΝΟΔΟΙΠΟΡΕ μου χρόνια τώρα, στο ΧΘΕΣ, στο ΣΗΜΕΡΑ ...και σίγουρα στο ΑΥΡΙΟ...!

Καλό σου ταξίδι, με ήλιο φωτεινό, τόσο ΦΩΤΕΙΝΟ όσο σου αξίζει και όσο σου πρέπει, και που τόσο γενναιόδωρα, το χάριζες σε όλη τη Θεσπρωτία, σε όλη την Ήπειρο. Και το ίδιο αυτό φως, θα σε συντροφεύει στο σκοτεινό σου ταξίδι προς τις πύλες του Άδη...

Παρ' όλη τη συνήθειά μου, να ομιλώ χωρίς ιδιαίτερη προετοιμασία, υπάρχουν στιγμές και περιστάσεις, όπου αδυνατώ να συνεχίσω να ομιλώ, ...κομπιάζω! 

Κομπιάζω στη θέα του κλεισμένου φέρετρου σου ...στη θέα της φωτογραφίας σου με εκείνο το ανέμελο, το ονειροπόλο και ταυτόχρονα σαρκαστικό βλέμμα σου...!

Κομπιάζω και συγκλονίζομαι... θέλω να τελειώνω γρήγορα τα λόγια μου...να μη με δουν να καταρρέω, να μη δουν τους λυγμούς μου.... 

Τι να πρωτοθυμηθώ από σένα και σε ποιον τομέα της ανθρώπινης δραστηριότητος; Θα έπρεπε να μιλάω ώρες, μήνες. Θα περιοριστώ μόνο, σε κάτι αυστηρά προσωπικό, σε κάτι πολύ ανθρώπινο, όταν σε κρίσιμες στιγμές (ξέρεις εσύ...) μου έλεγες: Αλκιβιάδη, συνέχισε να μιλάς ελεύθερα, και να κάνεις το σωστό για όλους ...μη φοβάσαι, εγώ θα είμαι εδώ και τώρα και για πάντα, ΑΣΠΙΔΑ για σένα...". 

Επειδή, μεταξύ των τόσων ενδιαφερόντων σου, ήσουν όχι μόνο γνώστης, αλλά και λάτρης της Ιστορίας, της Αρχαίας, της παλαιάς, της νέας,αλλά ακόμη και αυτής της Ελληνικής Μυθολογίας, και με δεδομένο ότι (μυθολογικά) είναι τόσο κοντά μας οι πύλες του Άδη, ο Αχέροντας μας. 

Επειδή τόση ήταν η λαχτάρα σου για ζωή, που την κάθε ημέρα της, την ρουφούσες κυριολεκτικά. Εύχομαι και το ελπίζω, να έχεις φροντίσει (σε έχω ικανό για αυτό...) στο ΦΕΥΓΙΟ σου, στο κατέβασμα σου στα σκοτεινά μονοπάτια του Άδη, ΝΑ ΜΗ ΚΡΑΤΑΣ ΣΤΗ ΧΟΥΦΤΑ ΣΟΥ, τον ΟΒΟΛΟ, το ΑΝΤΊΤΙΜΟ της αμοιβής του βαρκάρη, έτσι ώστε αυτός, ο βαρκαρης- περατιαρης, θυμωμένος, να αρνηθεί την μεταφορά σου, και να σε στείλει πίσω και πάλι,...κοντά μας..... Μιχάλη, ΑΚΡΙΒΈ μας... ΟΡΦΑΝΕΨΑΜΕ...θα είσαι πάντα στην καρδιά μας, στο μυαλό μας... 

Τόσα χρόνια γνωριμίας, τόσα χρόνια ΑΔΟΛΕΥΤΗΣ ΦΙΛΙΑΣ και ΣΥΜΠΟΡΕΥΣΗΣ, μου δίνουν το δικαίωμα να πω: Έγνοια σου το ΚΑΛΟ και το ΣΥΜΦΈΡΟΝ των ΠΟΛΛΩΝ, μέσα από όλες τις μορφές της ανθρώπινης δραστηριότητος, πάντα με διεκδικητική, ανυποχώρητη και αγωνιστική διάθεση, ΧΩΡΙΣ ΕΚΠΤΩΣΕΙΣ, είτε αυτή η δραστηριότητα ανήκε στην ΠΟΛΙΤΙΚΉ, είτε στην ΤΕΧΝΗ, είτε στην ΙΣΤΟΡΙΑ, είτε στην ΠΑΡΑΔΟΣΗ, είτε στη ΔΙΑΦΥΛΑΞΗ του περιβάλλοντος, είτε της αγάπης προς τη ΦΥΣΗ, την ΑΙΣΘΗΤΙΚΉ, την ΟΜΟΡΦΙΆ, την ΟΜΟΡΦΙΆ της ΖΩΗΣ, την ΑΓΑΠΗ προς τη ΖΩΗ... 

Κάποτε, σε μια εκδήλωση, από τις τόσες που επιμεληθήκαμε, κάποιος με ρώτησε, πώς θα μπορούσα επιγραμματικά να σε χαρακτηρίσω... Δεν δυσκολεύτηκα καθόλου και το επαναλαμβάνω και σήμερα: ΕΝΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ, ΕΝΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ... 

ΓΕΙΑ και ΧΑΡΑ ΜΙΧΑΛΗ ΜΟΥ....ή μάλλον, ΜΙΧΑΛΗ ΜΑΣ...!