Η ΘΕ.Ο.ΦΙΛ., ο πολιτισμός, οι " ΕΠΙ ΤΟΠΟΥ", κι όχι μόνο... - Του Άλκη Φάτσιου

Η ΘΕ.Ο.ΦΙΛ., ο πολιτισμός, οι " ΕΠΙ ΤΟΠΟΥ", κι όχι μόνο... - Του Άλκη Φάτσιου

1) Τον περασμένο Νοέμβριο και στα πλαίσια του Φεστιβάλ Θεάτρου, που κάθε χρόνο διοργανώνει στην Παραμυθιά, η θεατρική ερασιτεχνική ομάδα της πόλης ΘΕΑΤΟ, ως εισηγητής, είχα αναφερθεί στην τεράστια κοινωνική και πολιτιστική σημασία, που έχει για τις τοπικές κοινωνίες, και στον τομέα της ερασιτεχνικής θεατρικής δημιουργίας ειδικότερα και στον Πολιτισμό γενικότερα, η ύπαρξη ΜΟΝΙΜΩΝ σχεδόν ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΩΝ ΘΕΑΤΡΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ, με διαχρονικότητα λειτουργίας, και σχεδόν κάθε χρόνο και μιας νέας ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ. 

Παράλληλα, το καταξιωμένο των ομάδων αυτών –αναφέρομαι κατά κύριο λόγο στις μοναδικές στο Νομό μας, με τα παραπάνω χαρακτηριστικά, δηλ. στη ΘΕΑΤΟ Παραμυθιάς και στη ΘΕΟ Φιλιατών– αποδεικνύεται από τον εμπλουτισμό κάθε χρόνο και νέων μελών, που με τη σειρά τους συμβάλλουν στην ανανέωση αφʹενός αλλά και στη διαχρονικότητα λειτουργίας αφ’ετέρου.

2) Σήμερα, και με αφορμή ένα πρόσφατο ερέθισμα, θα ήθελα να αναφερθώ με λίγα λόγια για τον έναν εκ των δύο μοναδικών πυλώνων της Θεατρικής Ερασιτεχνικής δημιουργίας στο Νομό Θεσπρωτίας, δηλ. στη Θεατρική Ομάδα Φιλιατών… (ΘΕΟΦΙΛ)

Η ΘΕΟΦΙΛ πολλά χρόνια τώρα, μας χαρίζει με τη σειρά της, απλόχερα πλουσιότατες στιγμές ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΑΝΑΤΑΣΕΩΣ, με σχεδόν κάθε χρόνο, νέες θεατρικές δημιουργίες, με άριστες επιλογές έργων και με ερασιτέχνες ηθοποιούς – υποκριτές που διαθέτουν αξιοζήλευτες υποκριτικές ικανότητες. Η ΘΕΟΦΙΛ, με κύριο εκφραστή και μπροστάρη τον ακούραστο ΣΚΕΥΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟ, τον αναφέρω και ας προσκρούσω στη σεμνότητά του – έχει καταφέρει να καταξιωθεί στη συνείδηση του Θεσπρωτικού, και όχι μόνο.. θεατρόφιλου κοινού, αποδεικνύουσα στην πράξη πόσο ποιοτική και πόσο βαθιά είναι εντέλει η ενασχόλησή της με τον Πολιτισμό και το θέατρο..

Είμαι από αυτούς που πιστεύουν, ότι η ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ –και όχι για το φαίνεσθαι– ΕΝΑΣΧΟΛΗΣΗ με τον ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ γενικότερα και το ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ειδικότερα, είναι μία εκ των βασικών, μία εκ των ουκ άνευ προϋποθέσεων, για οποιαδήποτε άλλη επόμενη κοινωνική δραστηριοποίηση…

Όταν λοιπόν προηγηθεί η καλλιέργεια και η ποιοτική ενασχόληση των ανθρώπων –και ουδεμία σημασία έχει αν η ενασχόληση αυτή έχει χαρακτηριστικά ερασιτεχνικά..– πάνω σε όλα τα ζητήματα που ΘΕΤΕΙ, που ΔΙΑΜΗΝΥΕΙ ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ αυτός, που καλλιεργείται από τη ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ, τότε με σαφώς περισσότερα όπλα και γνώσεις, μπορούν οι πολίτες να κατανοήσουν καλύτερα την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, τις ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΑΞΙΕΣ, και συνεπώς οι εν γένει ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΟΥΣ να έχουν στέρεο υπόβαθρο...

3) Η ΘΕΟΦΙΛ, κατά την ταπεινή μου άποψη, και με τη διαχρονικότητα της λειτουργίας της και την εν γένει ποιότητά της, επιτυγχάνει ΟΛΑ τα ΠΑΡΑΠΑΝΩ… Πέραν των προσωπικών μου απόψεων, προς επιβεβαίωση αυτών, έρχεται και το πρόσφατο ερέθισμα που στην αρχή ανέφερα.

Πριν λίγες ημέρες έγινε το Πανελλήνιο Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου, το αρχαιότερο της χώρας, στην πόλη της Καρδίτσας. Περίπου 20 οι αιτήσεις συμμετοχής από θιάσους απʹόλη τη χώρα. Στην τελική φάση προκρίθηκαν 8 και μέσα σε αυτές τις ομάδες, και η ΘΕΟΦΙΛ της μικρής κωμόπολης των Φιλιατών.. 

Αυτή είναι προφανώς μία άκρως τιμητική βράβευση όχι μόνο για την ομάδα, αλλά για όλη την πολιτιστική Θεσπρωτία, αλλά και την Ήπειρο!! Και όχι μόνο αυτό, βραβεύτηκαν από τις 8 οι 5 και μέσα σε αυτές και η ΘΕΟΦΙΛ, με 1ο βραβείο ανδρικού ρόλου, στο μέλος της Χρ. Ευαγγελίδη… Περιττεύουν τα λόγια …

Εδώ αρχίζει η έκπληξή μου αλλά και η οργή μου..

Αν εξαιρέσουμε τα συγχαρητήρια και τους επαίνους, που απένειμε στη ΘΕΟΦΙΛ, η αδελφή ομάδα ΘΕΑΤΟ, πλήρης του ‘’τάφου σιγή’’… Ούτε καν απασχόλησε έστω και στο ελάχιστο, το σημαντικό αυτό πολιτιστικό γεγονός, τους διαφόρους ‘’ΕΠΙ ΤΟΠΟΥ ‘’… δηλ. οποιονδήποτε Θεσπρωτό αξιωματούχο ή θεσμό ή τον τοπικό Τύπο· και φυσικά ουδένα εκ των αυτοχαρακτηριζόμενων ως ανθρώπων του πολιτισμού, αλλά που δεν είναι τίποτε άλλο, από ήχους των άδειων τενεκέδων, που τα παιδιά κτυπούν με πέτρες στα παιχνίδια τους…

Καταλήγοντας, θα αναφέρω, πως η πρώτη μεν κατηγορία δηλ. αξιωματούχοι θεσμών κ.λ.π. θα πρέπει να αντιληφθούν, το πόσο επιτακτική είναι η ανάγκη να ασχοληθούν ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΑ -αν βέβαια αυτό το στοιχείο ανήκει στον αξιακό τους κώδικα..– με τον Πολιτισμό, και να διδάσκονται από τα παραπάνω αλλά και να διδάσκουν οι ίδιοι τους πολίτες, με το ενδιαφέρον τους γιʹαυτόν.

Αναφορικά δε με την δεύτερη κατηγορία, δηλ. τους αυτοαναγορευόμενους ως ανθρώπους του Πολιτισμού, ας αφιππεύσουν από την κάλαμο της υποτιθέμενης πολιτιστικής γνώσης και αυθεντίας, και τούτο διότι, ενίοτε η κάλαμος, ως εκ της ατάκτου περιφοράς και κινήσεως ένθεν κακείθεν, ενδέχεται να παύσει να είναι σε οριζόντιο θέση… Αλήθεια, πόσο ορθή ήταν η γνωστή ρήση του τεράστιου ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΟΡΝ όταν έλεγε: ‘’Το κράτος πρέπει να επιδοτεί κάποιους, που υποτίθεται ότι ασχολούνται με το θέατρο, με τον πολιτισμό, προκειμένου ΝΑ ΜΗΝ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ..‘’

Ένα Μεγάλο ΕΥΓΕ στη ΘΕΟΦΙΛ

4) Κλείνοντας, κρίνω σκόπιμο να αναφέρω πως η ΤΕΧΝΗ (σαν στοιχείο του Πολιτισμού) πιστεύω πως πρέπει, όχι τόσο να διασκεδάζει, αλλά να ανοίγει δρόμους κοινωνικούς, δρόμους πολιτιστικούς, ακόμα και αν συνειδητά αυτοί οι δρόμοι, είτε συμβαδίζουν είτε οδηγούν στην ΟΥΤΟΠΙΑ, κι αυτό γιατί, στο μαγικό ταξίδι της ΤΕΧΝΗΣ, του ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, είναι σίγουρο ότι θα ανοίγουν οι ορίζοντες των ανθρώπων.

Στο σημείο αυτό έρχεται ο μεγάλος Ρώσος ποιητής ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΙ, να προσθέσει, να επιβεβαιώσει τα παραπάνω: ‘’Η ΤΕΧΝΗ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΝΑ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑ ΣΑΝ ΤΟΝ ΚΑΘΡΕΠΤΗ.., ΜΑ ΣΑΝ ΦΑΚΟΣ ΝΑ ΜΕΓΕΘΥΝΕΙ…’’

Ηγ/τσα Απρίλιος 2023

ΑΛΚΗΣ ΦΑΤΣΙΟΣ

 ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ