Οικολόγοι και λύκοι: Μύθοι και πραγματικότητα - Του Βασίλη Κόρπα

Οικολόγοι και λύκοι: Μύθοι και πραγματικότητα - Του Βασίλη Κόρπα

Καιρός για ενόχους το φθινόπωρο και ανάμεσα στους βιασμούς, στις διεφθαρμένες ΜΚΟ και στους παιδεραστές, ήρθε και η σειρά των οικολόγων...

Μια λέξη που τείνει να γίνει χαρακτηρισμός, χάνοντας την αρχική σημασία της η οποία αφορούσε τους ανθρώπους που νοιάζονται και παλεύουν για το περιβάλλον και σε καμία περίπτωση, δεν θύμιζε κακό.

Αναφέρομαι φυσικά στην «επιδρομή» των λύκων και των αγριογούρουνων για την οποία κατηγορούνται στα διάφορα πηγαδάκια των καφενείων και στις συναθροίσεις κτηνοτρόφων, οι οικολόγοι.

Πράγματι, στον τόπο μας υπάρχουν πληθυσμοί αγριόχοιρων και τελευταία, λύκων που καθιστούν σε επιφυλακη, τις κτηνοτροφικές μονάδες και τους καλλιεργητές.

Η κοινή λογική είναι έτοιμη να απαντήσει σε αυτό το φλέγον ερώτημα, και απαντά:

Ο λύκος, όπως και το αγριογούρουνο είναι ζώα που ζουν σε υψόμετρα αν και απαντώνται και σε χαμηλότερα ύψη κατά τη διάρκεια της εποχής του κυνηγιού τους.

Αυτό συμβαίνει επειδή το γουρούνι είναι έξυπνο και διορατικό ζώο, μαθαίνει από τις δυσκολίες του και σχεδιάζει μακροπρόθεσμα την άμυνα του, απέναντι στους φυσικούς και τεχνητούς -όπως οι κυνηγοί- εχθρούς του.

Έτσι, κατά την αναφερθείσα περίοδο, τα ζώα αυτά, καταδιωκόμενα και φοβισμένα, εγκαταλείπουν τους τόπους βοσκής τους και κατεβαίνουν πιο χαμηλά, πεινασμένα λόγω των συνθηκών, κάνοντας ζημιές στα χωράφια.

Οι θηρευτές τους –οι λύκοι δηλαδή- ακολουθούν την τροφή τους, μιας και η βασική τροφή του λύκου, είναι τα μωρά γουρούνια.

Έτσι, βλέπουμε μάνες γουρούνες, τα μικρά τους, τα οποία έχουν γίνει τροφή των λύκων, εφόσον αυτές δεν μπορούν να τα προστατεύσουν στο άβολο για το είδος τους περιβάλλον.

Οπότε, εξαιτίας του κυνηγιού και του εγκλήματος της κυβέρνησης να αφήσει απεριόριστο τον αριθμό θηραμάτων σε αυτό το είδος, τίθεται ένα σοβαρό πρόβλημα που έχουν να αντιμετωπίσουν πάρα πολλές ομάδες ανθρώπων, εργαζομένων που προσπαθούν να βγάλουν τα προς το ζειν, έστω και με το επάγγελμα της κτηνοτροφίας που μερικούς από εμάς τους οικολόγους δεν μας βρίσκει σύμφωνους.

Απλή λογική χρειάζεται λοιπόν και όχι υπερβολές.

Αν ένας λύκος αναπαραχθεί σε σκλαβιά, δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει άγριος παρά μόνο με ειδική εκπαίδευση από εξειδικευμένο προσωπικό που δεν υπάρχει στη χώρα μας.

Οι φωτιές και η καταστροφή των δασών, ανάγκασε τους λύκους να μεταναστεύουν, ακολουθώντας τις κορυφογραμμές για να βρουν την τροφή τους.

Σημειωτέον δε, ότι κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, ουδείς διαμαρτυρήθηκε για αγριογούρουνα και λύκους στη Θεσπρωτία.

Ούτε μια δημοσίευση στον τοπικό τύπο και ούτε μια καταγγελία δεν κατατέθηκε στις αρχές.

Στην πατρίδα μας απαριθμούνται μόνο δύο οργανώσεις που έχουν άδεια επανένταξης άγριων ζώων, αλλά όχι αναπαραγωγής και εκτροφής.

Τα μόνα νόμιμα εκτροφεία υπάρχουν για κυνηγετικούς σκοπούς και εμπλουτισμό θηραμάτων, όπως είθισται να λέγεται...

Σε καμία περίπτωση δεν ευσταθεί η υπόθεση της απελευθέρωσης λύκων, από φιλοζωικές ενώσεις και σωματεία.

Εκτός του ότι απαγορεύεται από το νόμο, είναι και πρακτικά αδύνατο, για ευνόητους λόγους.

Τα προβλήματα που αφορούν τα ζώα, αφορούν τη φύση και τον άνθρωπο.

Η ανθρώπινη δραστηριότητα είναι υπαίτια για την καταστροφή.

Η συνύπαρξη ζώων και ανθρώπων, είναι απαραίτητη για τη διατήρηση του οικοσυστήματός μας και μας αφορά άμεσα.

Οι μέθοδοι καταστολής, όπως διαφαίνεται από το κείμενο, αλλά και από την προσωπική εμπειρία του καθενός μας, μόνο προβλήματα μπορούν να δημιουργήσουν και όχι λύσεις.

Ελπίζω κάποια στιγμή -πριν να είναι αργά- η πολιτεία να δει το πρόβλημα στις σωστές του βάσεις και να προτρέψει προς τη λύση του και όχι στη δημιουργία εντάσεων και διαφορών, όπως γίνεται στις μέρες μας.

Ο πόλεμος μεταξύ ζώων και ανθρώπων, ίσως να απαριθμεί λιγότερα θύματα του είδους μας, αλλά στην έκβασή του, θα είναι η καταστροφή μας.

Κόρπας Βασίλειος

Πρόεδρος της εταιρείας μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα

" Φιλόζωοι Θεσπρωτίας ΕΜΕΙΣ "