Η εισήγηση του Πέτρου Ζήγου στο Πανελλήνιο Συνέδριο των Σαρακατσαναίων

Η εισήγηση του Πέτρου Ζήγου στο Πανελλήνιο Συνέδριο των Σαρακατσαναίων 

"Η κρίση των συλλόγων και τρόποι αντιμετώπισής της"

Κυρίες και κύριοι σύνεδροι,

Αισθάνομαι ότι βρίσκομαι σε οικείο χώρο για δύο λόγους. Πρώτον διότι ασχολούμαι με τους συλλόγους μας από τα φοιτητικά μου χρόνια, δηλαδή από τότε που συμμετείχα στο διοικητικό συμβούλιο της Αδελφότητας των εν Αθήναις Σαρακατσαναίων Ηπείρου και είχα εκλεγεί αντιπρόσωπος στην Πανηπειρωτική Συνομοσπονδία Ελλάδας και δεύτερον διότι στις κορυφαίες συναντήσεις μας, όπως είναι το συνέδριο, ασχολούμαστε με θέματα που αφορούν στις ρίζες μας, πράγμα το οποίο θεωρώ πολύ σημαντικό.

Οι εμπνευστές της παγκοσμιοποίησης επιδιώκουν την ισοπέδωση των παραδόσεων κάθε λαού, προωθώντας την πολυπολιτισμικότητα, την αφαίμαξή του από τις πολιτιστικές του ρίζες και προσδοκούν ένα παγκόσμιο μοντέλο τρόπου ζωής. Αγνοούν προφανώς ότι η πολιτιστική – πολιτισμική ιδιαιτερότητα κάθε λαού είναι αναφαίρετο δικαίωμά του.

Αναφαίρετο είναι και το δικαίωμα των σαρακατσαναίων να διατηρήσουν αναλλοίωτα στο χρόνο τα ήθη, τα έθιμα και τις παραδόσεις τους. Η παράδοση είναι ένα πολύ σημαντικό κεφάλαιο για την πατρίδα μας και παραμένει ζωντανή, όταν μεταδίδεται στη νέα γενιά. Η πολιτιστική κληρονομιά μας αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας της Ελλάδας και του Ελληνισμού. Η προσφορά των σαρακατσαναίων, ως γνήσιων Ελλήνων, στην πολιτιστική κληρονομιά του τόπου μας είναι ανεκτίμητη.

Ο σύγχρονος, αστικός και μη τρόπος ζωής, έχει άλλες ανάγκες άλλες απαιτήσεις με συνέπεια τα ήθη και τα έθιμα να κινδυνεύουν να ξεχαστούν. Αυτό το νοιώθουν πιο πολύ οι σαρακατσαναίοι, οι οποίοι έχουν να διαφυλάξουν τη δική τους ιδιαίτερη πολιτιστική κληρονομιά. Γι’ αυτό ιδρύουν τους συλλόγους τους, συλλέγουν τα τραγούδια τους, μαθαίνουν τους χορούς τους και οργανώνουν διάφορες εκδηλώσεις (π.χ. ανταμώματα, συνέδρια, εκδρομές, χοροεσπερίδες κλπ.) με σκοπό να συσφίξουν τις σχέσεις τους και να ξαναζωντανέψουν τα ήθη και τα έθιμά τους.

Φίλες και φίλοι,

Επειδή το Πανελλήνιο Οργανωτικό Συνέδριό μας αποτελεί το καθοδηγητικό όργανο της ομοσπονδίας, το οποίο αποφασίζει για τη δράση και την τακτική που πρέπει να ακολουθήσουν οί σύλλογοι καθώς και για οργανωτικά θέματα, πρέπει όλοι μας να καταθέσουμε τις προτάσεις μας, οι οποίες θα βοηθήσουν το διοικητικό συμβούλιο να υλοποιήσει τον καταστατικό σκοπό της ομοσπονδίας που είναι η διάσωση, διατήρηση και μετάδοση της παράδοσής μας και του λαϊκού μας πολιτισμού.

Το συνέδριό μας είναι συνέδριο ιδεών και προτάσεων, χωρίς αντιπαλότητες και αποκλεισμούς. Είναι συνέδριο ελεύθερης έκφρασης όλων των σαρακατσαναίων.

Παρατηρείται τα τελευταία χρόνια κάποια ύφεση στους πολιτιστικούς συλλόγους γενικά και στους συλλόγους των σαρακατσαναίων, η οποία οφείλεται στην πολύπλευρη κρίση που μαστίζει την ελληνική κοινωνία, στην έντονη αστικοποίηση του σημερινού τρόπου ζωής, στην πανδημία, στην έλλειψη αρμονικής συνεργασίας μεταξύ ορισμένων μελών και ορισμένων συλλόγων με την ομοσπονδία, στην απροθυμία ορισμένων νέων ν’ ασχοληθούν με τους συλλόγους, στα οικονομικά προβλήματα των μελών και των συλλόγων και τέλος στο μειωμένο ενδιαφέρον για συμμετοχή, λόγω του ότι επαναλαμβάνονται τα ίδια πράγματα από τα ίδια πρόσωπα.

Παρά την πανδημία στο χώρο των σαρακατσαναίων δεν υπήρξε πολιτιστική απραξία. Οι σύλλογοί μας και η ομοσπονδία οργάνωσαν (διαδικτυακά ή δια ζώσης) διάφορες σημαντικές εκδηλώσεις, επειδή πιστεύουν ακράδαντα ότι οι παραδόσεις μας και ο πολιτισμός αποτελούν ανάχωμα στη σημερινή πολύπλευρη κρίση. Οι σύλλογοί μας αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι των τοπικών κοινωνιών και πρέπει να προσαρμόζονται στα δεδομένα κάθε εποχής. Πρέπει ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για την περαιτέρω ανάπτυξή τους και να απαιτήσουμε ο σαρακατσάνικος πολιτισμός να έχει τη στήριξη και την προστασία της Πολιτείας.

Η ομοσπονδία μας δεν είναι χώρος για αντιμαχόμενα στρατόπεδα και μικρότητες. Είναι το κορυφαίο όργανο των σαρακατσαναίων και πρέπει ν΄ ασχολείται αποκλειστικά με την υλοποίηση του προαναφερθέντος καταστατικού σκοπού στον οποίο πρέπει ΟΛΟΙ να είμαστε σταθερά προσηλωμένοι. Οι δικαιολογημένες θα έλεγα εντάσεις που παρατηρούνται, όταν έχουμε αρχαιρεσίες, πρέπει την επόμενη μέρα να παραμερίζονται. Επίσης πρέπει να παραμερίζονται οι προσωπικές και πολιτικές σκοπιμότητες, οι αντιπαραθέσεις, ορισμένες ξεπερασμένες απόψεις και νοοτροπίες, οι εγωϊσμοί, οι αντιπάθειες και οι υπέρμετρες προσωπικές φιλοδοξίες. Η γοητεία της όποιας καρέκλας είναι εφήμερη. Εκείνο που μένει τελικά και έχει διαχρονική αξία είναι η συμβολή καθενός από εμάς στην υλοποίηση του προαναφερθέντος καταστατικού σκοπού της ομοσπονδίας. Μπροστά σ’ αυτό, που είναι το κύριο, όλα τα άλλα φαντάζουν ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΑ.

Ορισμένοι τρόποι για την αντιμετώπιση της κρίσης που παρατηρείται στους συλλόγους είναι οι εξής:

1) Η σφυρηλάτηση αρραγούς ΕΝΟΤΗΤΑΣ, ΟΜΟΨΥΧΙΑΣ και ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ μεταξύ των μελών, των συλλόγων και της ομοσπονδίας.

2) Η μεγαλύτερη συμμετοχή των νέων στις διοικήσεις των σωματείων, στα χορευτικά τμήματα, στις ορχήστρες και στις χορωδίες. Η συμμετοχή περισσότερων παιδιών θα προσελκύσει περισσότερους γονείς, παππούδες, γιαγιάδες, συγγενείς και φίλους.

3) Η διοργάνωση κοινών εκδηλώσεων μεταξύ των συλλόγων.

4) Η συμμετοχή στις διοικήσεις μελών με ελεύθερο χρόνο, όρεξη, γνώσεις, ικανότητες και νέες ιδέες. Μερικές φορές, λόγω αδυναμίας ανεύρεσης υποψηφίων, εκλέγονται μέλη που δεν έχουν τα προαναφερθέντα προσόντα.

5) Η έκδοση ενός εντύπου (εφημερίδας ή περιοδικού) από κάθε σύλλογο.

6) Η δημιουργία δανειστικών βιβλιοθηκών και θεατρικών εργαστηρίων.

7) Η συγκρότηση ομάδων εργασίας με επιστήμονες.

8) Η υλοποίηση των πορισμάτων των συνεδρίων και των αποφάσεων των γενικών συνελεύσεων.

9) Η ανεύρεση περισσότερων χορηγών και θεσμικών υποστηρικτών.

10) Η απογραφή όλων των σαρακατσαναίων (όπου δεν έγινε), η συστράτευσή τους και η εγγραφή τους στους συλλόγους της Ελλάδας και του εξωτερικού.

11) Η δημιουργία χορωδίας σε κάθε σύλλογο.

12) Η κινηματογράφηση της ζωής των σαρακατσαναίων με χρήματα από το Ταμείο Ανάκαμψης ή από το νέο ΕΣΠΑ.

13) Ο εκσυγχρονισμός και η μετάβαση όλων των συλλόγων στην ψηφιακή εποχή.

14) Η επαναπροσέγγιση όλων των μελών και των νέων με διάφορους τρόπους.

15) Οι χοροί που διοργανώνονται πρέπει να επικεντρώνονται κυρίως στα παλιά τραγούδια και τα έθιμα και όχι μόνο στο γλέντι.

16) Η δυνατότητα εκλογής των μελών στα διοικητικά συμβούλια των συλλόγων μόνο για δύο θητείες.

17) Η ίδρυση Συνομοσπονδίας Σαρακατσαναίων, δηλαδή οι πρωτοβάθμιοι σύλλογοι κάθε περιφέρειας της χώρας μας θα αποτελούν μία ομοσπονδία (π.χ. οι σύλλογοι της Μακεδονίας θα αποτελούν μία ομοσπονδία, οι σύλλογοι της Αττικής άλλη ομοσπονδία κ.ο.κ.), οι σύλλογοι του εξωτερικού (Βουλγαρίας και Σκοπίων)θα αποτελούν άλλη ομοσπονδία και όλες οι ομοσπονδίες (δευτεροβάθμια όργανα)θα αποτελούν τη Συνομοσπονδία Σαρακατσαναίων (τριτοβάθμιο όργανο).

Ευχαριστώ για την προσοχή σας