Ένα κέντημα ζωντάνεψε! - Της Ελένης Κύρκου - Σαφάκα

Ένα κέντημα ζωντάνεψε! - Της Ελένης Κύρκου - Σαφάκα

Πήρα μεταξωτό πανί,

κλωστές μαλαματένιες,

της άνοιξης τις ομορφιές,

πάνω του να κεντήσω!

Και σαν κεντούσα, το πανί

ζωντάνεψε μπροστά μου,

σαν να γεννιότανε ξανά

η φύση απ' την αρχή της!!

Προβάλλουν κάμποι και βουνά,

ποτάμια, παραλίες,

δέντρα κι ανθη πολύχρωμα,

με τις μοσχοβολιές τους!

Πάνω, πετούν πανέμορφα

πουλιά του παραδείσου,

τινάζουν τις φτερούγες τους

και γλυκοκελαηδούνε.

Κάτω η πλανεύτρα θάλασσα

κι εκείνη τραγουδάει,

μα τα κρυμμένα μυστικά,

κρατάει στο βυθό της!

Ο ήλιος, καθρεφτίζεται

στα γαλανά νερά της

κι όλο κατηφορίζοντας,

στα κύματα βουτάει!

Όλα τα ζωντανά της γης,

στους κάμπους και στα δάση,

αδιάκοπα αγωνίζονται,

ψάχνοντας την τροφή τους!

Μα, οι άνθρωποι τί έγιναν;

Λείπουν απ' την εικόνα!

Μήπως η φύση η σοφή,

κοντά της δεν τους θέλει;

Μήπως φοβάται η άμοιρη,

ότι θα την μολύνουν;

Τόσα χρόνια το έκαναν

και τώρα τους φοβάται!

Συνέλθετε πια άνθρωποι,

τη φύση προστατέψτε.

Έτσι θα ζήσετε καλά,

αλλιώς εσείς θα κλαίτε!

Το κέντημα τελείωσε,

τον τοίχο μου στολίζει,

τα σφάλματα που έγιναν,

διαρκώς να μου θυμίζει!!!

5 -04 -2022

Ελένη Κύρκου-Σαφάκα