Η τρέλα του πολέμου - Της Ελένης Κύρκου-Σαφάκα

Η τρέλα του πολέμου - Της Ελένης Κύρκου-Σαφάκα

Περπατώντας η τρέλα μονάχη,

μες στο Κίεβο με βήμα γοργό,

πλέκει μαύρα στεφάνια μ' αγκάθια,

για το δύστυχο τούτο λαό.

Μες στις στάχτες και στα συντρίμμια,

μόνο ο θάνατος κυκλοφορεί

και στους κάμπους δεν ανθίζουν λουλούδια,

μια κι οι στάχτες σκεπάσαν τη γη!

Δεν ακούγονται τώρα τραγούδια,

ούτε παίζουν παιδιά στις αυλές,

τώρα, μόνο καπνοί και σειρήνες,

αίμα, πόνος και σφαίρες πολλές!

Ουρανό τώρα δεν αντικρίζεις,

τα πουλιά τώρα δεν κελαηδούν,

απ' τον πόλεμο κι αυτά τρομαγμένα,

κάπου κρύβονται και μοιρολογούν!

Μα τι τρέλα είναι τούτη Θεέ μου,

όσα χτίζουν οι λαοί μια ζωή,

τόσο άκαρδα κάποιοι '' ηγέτες'',

τα γκρεμίζουν σε μία στιγμή!

Πότε θά 'ρθουν καλύτερες μέρες,

η ειρήνη να έρθει στη γη,

να γελούν τα παιδιά κι οι μητέρες

και οι άντρες ναν' ζωντανοί;

5 -3 -2022

Ελένη Κύρκου-Σαφάκα