Ο Καβάφης και ο (σύγχρονος Καίσαρας) Πούτιν - Του Βαγγέλη Τσιρώνη

Ο Καβάφης και ο (σύγχρονος Καίσαρας) Πούτιν - Του Βαγγέλη Τσιρώνη

«Μάρτιαι Ειδοί»

(Κωνσταντίνος Π. Καβάφης, 1911)

Τα μεγαλεία να φοβάσαι, ω ψυχή.

Και τες φιλοδοξίες σου να υπερνικήσεις

αν δεν μπορείς, με δισταγμό και προφυλάξεις

να τες ακολουθείς. Κι όσο εμπροστά προβαίνεις,

τόσο εξεταστική, προσεκτική να είσαι.

Κι όταν θα φθάσεις στην ακμή σου, Καίσαρ πια

έτσι περιωνύμου ανθρώπου σχήμα όταν λάβεις,

τότε κυρίως πρόσεξε σαν βγεις στον δρόμον έξω,

εξουσιαστής περίβλεπτος με συνοδεία,

αν τύχει και πλησιάσει από τον όχλο

κανένας Αρτεμίδωρος, που φέρνει γράμμα,

και λέγει βιαστικά «Διάβασε αμέσως τούτα,

είναι μεγάλα πράγματα που σ’ ενδιαφέρουν»,

μη λείψεις να σταθείς• μη λείψεις τους διαφόρους

που χαιρετούν και προσκυνούν να τους παραμερίσεις

(τους βλέπεις πιο αργά)• ας περιμένει ακόμη

κ’ η Σύγκλητος αυτή, κ’ ευθύς να τα γνωρίσεις

τα σοβαρά γραφόμενα του Αρτεμιδώρου.

Σημειώσεις:

1. Ο όρος «Ειδοί» (λέξη και προέρχεται από το λατινικό Idus=ήμισυ, δηλαδή η μέρα που διαιρεί το μήνα σε δύο, σχεδόν, ίσα μέρη) χρησιμοποιούταν προκειμένου να δηλώσει την 15η ημέρα των μηνών Μαρτίου, Μαΐου, Ιουλίου και Οκτωβρίου, κατά το ρωμαϊκό ημερολόγιο. Ιδιαίτερα, οι «Ειδοί» του Μαρτίου (Idus Martii ή Idus Martiae) ήταν επίσημη αργία για τους Ρωμαίους, καθώς η συγκεκριμένη ημέρα ήταν αφιερωμένη στον θεό Άρη. Μάλιστα, εκείνη την ημέρα λάμβαναν χώρα πολλές εορταστικές εκδηλώσεις, μεταξύ των οποίων και στρατιωτικές παρελάσεις αφού ο θεός Άρης ήταν τότε και ο θεός του πολέμου. Εξάλλου η ίδια η λέξη Μάρτιος σήμαινε “Αρης” (< λατ. Mars). Εξ ου και το ομώνυμο στρατιωτικό παράγγελμα (εμπρός μαρς). “Αι ειδοί του Μαρτίου” έμειναν στην ιστορία γιατί στις 15 Μαρτίου του 44 π.Χ. δολοφονήθηκε ο Ρωμαίος ένας από τους σημαντιότερους ρωμαίους ηγέτες της απέραντης αυτοκρατορίας Γάιος Ιούλιος Καίσαρας. Όταν όμως κατανίκησε τους πολλούς του αντιπάλους παρασυρμένος από τη φοβερή ισχύ του και επικράτησε οριστικά, κατάργησε ουσιαστικά τόσο τη συγκλητική όσο και τη λαϊκή κυριαρχία και επέβαλε σκληρό ηγεμονικό καθεστώς. Δολοφονήθηκε από τους οπαδούς της παλαιάς τάξης πραγμάτων. Γι’ αυτό και μεταφορικά η 15η Μαρτίου (Μάρτιαι ειδοί) σημαίνει ότι έφθασε η «κρίσιμη ημερομηνία». Η «αποφράδα ημέρα».

2. Κνίδος: Σημαντική και παραθαλάσσια αρχαία Ελληνική πόλη στις νοτιότερες ακτές της Μικράς Ασίας. Στη θέση του σημερινού Τεκίρ της Τουρκίας και απέναντι από τη Ρόδο.

3. Γάιος Ιούλιος Καίσαρ (Gaius Iulius Caesar 13 Ιουλίου 100 π. Χ. – 15 Μαρτίου 44 π. Χ. Από τους πλέον σημαντικούς Ρωμαίους πολιτικούς και στρατιωτικούς ηγέτες. Έπαιξε πρωτεύοντα ρόλο στο μετασχηματισμό της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Μεταξύ άλλων εισήγαγε το Ιουλιανό ημερολόγιο.

4. Αρτεμίδωρος ο Κνίδιος: Γνωστός έλληνας σοφιστής (σοφός δηλαδή) από την Κνίδο. Αυτός συνάντησε τον Καίσαρα της Ρώμης και έβαλε στο χέρι του ένα σημείωμα, αποκαλύπτοντας τη συνωμοσία που είχε υφανθεί με κάθε μυστικό τρόπο σε βάρους του. Όμως ο Καίσαρας, παρασυρμένος από τις ιαχές του πλήθους και την πανηγυρική ατμόσφαιρα (κυρίως από τη γοητεία της ισχύος που αυτή ασκεί στα πλήθη αλλά και τον κρυμμένο φόβο που αυτή φέρνει μαζί της) δε θα το ανοίξει για να το διαβάσει. Όταν ο Καίσαρ κάθισε στο έδρανό του, οι συνωμότες (πρώην φίλοι και υποστηρικτές του) τον περικύκλωσαν προφασιζόμενοι ικεσίες για την ανάκληση του εξόριστου αδελφού του Τίλλιου Κίμβρου. Ο Καίσαρ αρνούνταν σε έντονο ύφος και τότε ο Κίμβρος του τράβηξε προς τα κάτω την τήβεννο. Ήταν το σύνθημα. Πρώτος ένας από τους Κάσκες τον κτύπησε στον αυχένα αλλά η πληγή δεν ήταν σοβαρή. Ο Καίσαρ προσπάθησε ν’ αντισταθεί αλλά όπου κι αν στρεφόταν έβλεπε τα γυμνά σπαθιά των συνωμοτών, ενώ οι άλλοι συγκλητικοί παρακολουθούσαν με βουβή φρίκη. Τον χτύπησαν όλοι για να έχουν όλοι συμμετοχή στο φόνο, κι όταν είδε και τον Βρούτο να ορμά εναντίον του είπε στα Ελληνικά «Και συ, τέκνον Βρούτε;» και σκέπασε το κεφάλι του με την τήβεννο. Δέχτηκε είκοσι τρία χτυπήματα και κατέρρευσε στη βάση του αγάλματος του Πομπήιου.

5. Η φωτό είναι από την μαρτυρική ελληνόφωνη και με σημαντικό ακόμη ελληνόφωνο πληθυσμό Μαριούπολη της Ουκρανίας (μέχρι στιγμής…)

Αλήθεια, πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν ακόμη και σήμερα, εν έτει 2022 μ. Χ. και 2070 περίπου χρόνια μετά τη δολοφονία του Ρωμαίου αυτοκράτορα, υπέρμαχοι της απάνθρωπης κατάλυσης της δημοκρατίας και της αυτοδιάθεσης ενός λαού που θέλει να καθορίσει τη μοίρα του; Πώς είναι δυνατόν να γίνονται τόσα εγκλήματα ενός ορθόδοξου κράτους εναντίον ενός άλλου ορθόδοξου; Και μάλιστα με την ευλογία της ορθόδοξης ρωσικής εκκλησίας; Και πώς άραγε εξηγείται μια τόσο εξωφρενική και ανιστόρητη σιωπή που έχει καταλάβει σήμερα τα στόματα (και την ψυχή;) των σύγχρονων διανοουμένων της πατρίδας μας για μια τέτοια παντελώς απρόκλητη στρατιωτική εισβολή σε ένα ανεξάρτητο ευρωπαϊκό κράτος; Όμως ας μην έχουν καμιά αμφιβολία. Δεν περνά απαρατήρητη. Είναι τόσο δυνατή που ξεκουφαίνει. Και είναι κρίμα.

Πάντως λέτε να επαληθευθούν για ακόμη μία φορά τα λόγια του μεγάλου μας Καβάφη για τον σύγχρονο και υπερφίαλο αυτοκράτορα Πούτιν όπως βέβαια και για κάθε παρόμοιο ηγέτη;

Βαγγέλης Τσιρώνης

Φιλόλογος - Συγγραφέας

ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ

Τα ενυπόγραφα άρθρα απηχούν τις απόψεις των συντακτών τους και όχι απαραιτήτως τις απόψεις της ιστοσελίδας!!!