Ηγουμενίτσα: Έφυγε από τη ζωή ο Χρήστος Ντάνης

Ηγουμενίτσα: Έφυγε από τη ζωή ο Χρήστος Ντάνης

Πρόωρα, σε ηλικία 68 ετών, έφυγε από τη ζωή ο Χρήστος Ντάνης, καταγόμενος από τη Μαζαρακιά.

Ο αείμνηστος Χρήστος αποτελούσε ένα αγαπητό πρόσωπο στις παιδικές αναμνήσεις πολλών Ηγουμενιτσιωτών μιας και διατηρούσε κατάστημα παιδικών παιχνιδιών για τουλάχιστον 3 δεκαετίες στο κέντρο της Ηγουμενίτσας.

Έτσι, το πρόσωπό του, οι περισσότεροι Ηγουμενιτσιώτες το είχαμε συνδέσει με ευχάριστες παιδικές αναμνήσεις. Πράος άνθρωπος, συγκαταβατικός, με κατανόηση και αγάπη για τα παιδιά, κέρδισε στη ζωή του τη συμπάθεια όλων, μικρών και μεγάλων και αποτελούσε μια ευχάριστη προσωπικότητα για την πόλη μας.

Η κηδεία του έγινε χθες Πέμπτη στην Ηγουμενίτσα, όπου τον αποχαιρέτησαν συγγενείς και φίλοι για το τελευταίο του ταξίδι!

Θα τον θυμόμαστε, όσοι μεγαλώσαμε με τα παιχνίδια του με ένα χαμόγελο στα χείλη, διότι αυτό το συναίσθημα μας προκαλούσε όταν τον αντικρίζαμε!

Κι όταν θα τον ανακαλούμε στη μνήμη μας ή θα περνάμε έξω από το κατάστημά του, πάντα θα νιώθουμε παιδιά, όσα χρόνια κι αν περάσουν!!!

Αιωνία του η μνήμη!

Εκφράζουμε τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια στη σύζυγό του, στις κόρες του και σε όλους τους συγγενείς του!

Παραθέτουμε ένα συγκινητικό αποχαιρετιστήριο κείμενο του Λευτέρη Παπαβασιλείου - Γκόρου, ενός από τα χιλιάδες παιδιά της πόλης που ο αείμνηστος Χρήστος αποτυπώθηκε στη μνήμη του ως μια ιδιαίτερη και "μαγική" φυσιογνωμία!!!

«Θυμάμαι κάθε μαγικό ραβδί που έχω πουλήσει και σε ποιον» αποκρίθηκε ο Ολιβάντερ…

Κάπως έτσι έχω κι εγώ το Χρήστο Ντάνη στο μυαλό μου, γιατί, τί πιο μαγικό για ένα παιδί από τα παιχνίδια του;

Εικόνα βέβαια που φρόντισε να μου επιβεβαιώσει τα Χριστούγεννα του 2020 όταν επισκέφθηκα το κατάστημα του να αγοράσω δώρα για τα ανίψια μου και μου είπε όταν μπήκα μέσα και χαιρέτησα φορώντας μάσκα: Ο Λευτέρης της Βάσως και του Νίκου δεν είσαι;

«Ναι» του απάντησα για να μου πει «Πως μεγάλωσες έτσι, από τη φωνή σε κατάλαβα δεν θα σε γνώριζα αλλιώς».

Είχαν περάσει και κοντά 10 χρόνια άλλωστε από την τελευταία φορά που πήγα να αγοράσω παιχνίδι, ήταν η «κασέτα» Pokemon Heartgold κάπου το 2010 για το NintendoDSLite που επίσης είχα πάρει από το κατάστημά του.

Λένε πως το πρώτο πράγμα που ξεχνάς από έναν άνθρωπο είναι η φωνή, αλλά 10 χρόνια μετά με θυμήθηκε και δε χάλασε τη μαγική εικόνα που είχε πλάσει το παιδικό μου μυαλό.

Του ανθρώπου που μοναδική του έννοια ήταν να κάνει τα παιδιά χαρούμενα.

Σήμερα έμαθα από τη μητέρα μου πως ο Χρήστος Ντάνης «έφυγε» και κάπως έτσι ένιωσα να χάνεται και ένα δικό μου κομμάτι.

Θέλω να τον ευχαριστήσω για όλες τις χαρές που μου πρόσφερε καθώς μεγάλωνα και για το λιθαράκι που έβαλε σ’ αυτό που έγινα.

Τα θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένεια του.

Καλό παράδεισο.

Λευτέρης Παπαβασιλείου Γκόρος