Η νύχτα ξαγρυπνάει, τα όνειρα δεν κοιμούνται! - Της Ελένης Κύρκου-Σαφάκα

Η νύχτα ξαγρυπνάει, τα όνειρα δεν κοιμούνται! - Της Ελένης Κύρκου-Σαφάκα

Έξω λυσσομανάει ο αγέρας

κι η νύχτα ξαγρυπνά.

Τρελά χορεύουν των δέντρων τα φυλλώματα!

Κραυγές των αγριμιών ακούγονται βραχνές.

Κι ύστερα, η σιωπή κι αυτή παραμιλάει!

Ποιός άραγε μπορεί να την ακούσει;

Οι πληγωμένοι απ' την αρρώστια άνθρωποι;

Ποιός τάχα φταίει για τη δυστυχία τους;

Αν όχι πρώτα οι ίδιοι, αλήθεια ποιός;

Ίσως λιγάκι κι άλλοι έβαλαν χέρι.

Μακάρι να είχαν οι άνθρωποι φτερά,

να ταξιδέψουν στα πέρατα του κόσμου,

να δουν τα βάσανα της γης από ψηλά

και όλο τούτο το σενάριο του τρόμου!

Έτσι, ίσως να προσπαθούσαν πιο πολύ,

τα άσχημα της ζήσης να γιατρέψουν,

τη λογική, στάση ζωής να κάνουν δηλαδή

και το θεριό που τους σκοτώνει, να μη θρέψουν.

Κι η νύχτα ξαγρυπνάει και πονά,

μα και τα όνειρα κι εκείνα δεν κοιμούνται,

μέσα από δύσκολες και άγριες καταστάσεις,

σκληρά παλεύουν αληθινά να βγούνε!!

30 -11 -2021

Ελένη Κύρκου-Σαφάκα