Ο αητός, ο γλάρος και η μόλυνση της γης - Της Ελένης Κύρκου-Σαφάκα

Ο αητός, ο γλάρος και η μόλυνση της γης - Της Ελένης Κύρκου-Σαφάκα

Ένας αητός περήφανος,

αητός περιγραμμένος,

από ψηλού βουνού κορφή,

πετάει αλαφιασμένος!

Κατηφορίζει από ψηλά,

στα χαμηλά να φτάσει

και πάνω σε ψηλό δεντρί,

στεκεται να κουρνιάσει!

Κι εκεί που στέκει τρέμοντας,

να, γλάρος καταφτάνει,

κρώζοντας, φτερουγίζοντας,

πάει, τον καλοπιάνει!

Τί έχεις αητέ μου και βογγάς,

τί έχεις κι αναστενάζεις;

Πες μου, σε πλήγωσε κανείς

κι απ' τον καημό πλαντάζεις;

Και άρχισαν τα δυο πουλιά

να ψιλοκουβεντιάζουν,

να λένε όσα αντίκρισαν,

βαθιά ν' αναστενάζουν!

Όσα στη γη συνάντησε

ο σταυραετός του λέει,

απαριθμεί τα άσχημα

και κάπου- κάπου κλαίει.

Οι άνθρωποι, έγιναν σκληροί,

καίνε και καταστρέφουν.

Δεν σκέφτονται, οι πράξεις τους

τί επιπτώσεις έχουν.

Δάση είδα να καίγονται,

βουνά να ερημώνουν,

ζώα να τρέχουν να σωθούν,

σκηνές που μας πληγώνουν.

Μετά, σαν έπιασε βροχή,

όλα να πλημμυρίζουν,

σπίτια να καταστρέφονται

και μάτια να δακρύζουν.

Ο γλάρος τότε, άρχισε

να λέει τα δικά του,

στη θάλασσα όσα αντίκρυσε,

όσα έπιασε η ματιά του.

Με χημικά κι απόβλητα

μολύνουν τα νερά της.

Οι άνθρωποι οι κακόβουλοι,

κλέβουν την ομορφιά της.

Σίδερα, δίχτυα, πλαστικά,

λάστιχα στο βυθό της,

μαζί με την κλιματική αλλαγή

"πνίγουν" τον πληθυσμό της.

Αχ! άνθρωπε, δε σκέφτεσαι

ότι κι εσύ θα χάσεις,

εάν και γη και θάλασσα

μολύνεις και χαλάσεις;

Αγάπησε άνθρωπε τη γη,

αν θες χαρά να δώσεις,

ώστε και συ να ζεις καλά

κι όλους εμάς να σώσεις!

Κι αφού ο γλάρος κι ο αητός

έτσι τα συζητήσαν,

με δυνατό φτερούγισμα

στον ουρανό ανεβήκαν.

Κι από εκεί ψηλά, κοιτούν,

θερμοπαρακαλούνε,

μυαλό να βάλει ο άνθρωπος,

να μην καταστραφούμε!

5 -11 -2021

Ελένη Κύρκου-Σαφάκα