«Γλαβίτσα» (Αυλότοπος Σουλίου): Το χωριό που εκδικήθηκε αλύπητα ο Αλή Πασάς!

«Γλαβίτσα» (Αυλότοπος Σουλίου): Το χωριό που εκδικήθηκε αλύπητα ο Αλή Πασάς!

Μέρος 3ο (τελευταίο)

(Διαβάστε τα προηγούμενα 2 μέρη ΕΔΩ)

Γράφει ο Βαγγέλης Τσιρώνης

Φιλόλογος - Συγγραφέας

Η σκληρή εκδίκηση που επιφύλαξε ο Αλή Πασάς στους αιχμαλώτους κατοίκους της Γλαβίτσας, καθώς και άλλους Σουλιώτες, προκάλεσε και την έντονη διαμαρτυρία του τότε γενικού πρόξενου της Μεγάλης Βρετανίας στη Θεσσαλονίκη John Philip Morier.

Σε επιστολή του στις 20 Οκτωβρίου 1805 προς τον Αλή (Αρχείο Αλή πασά Γεναδείου Βιβλιοθήκης) o εν λόγω βρετανός διπλωμάτης υπενθυμίζει την υπόσχεση που του είχε δώσει ο Αλής σε κάποια συνάντησή τους και που ο ίδιος προσωπικά είχε διαβιβάσει στη Βρετανική αυλή, σχετικά με την άμεση ανάγκη βελτίωσης της ζωής των «Σουλιωτών» όπως αναφέρονται οι «Γλαβιτσιώτες». Γράφει λοιπόν, μεταξύ άλλων, στην έγγραφη εκείνη διαμαρτυρία (διατηρείται η ορθογραφία του εγγράφου):

«Χωρίς αμφιβολίαν θέλη ενθυμάσθε οπού μετά διάφορες συναναστροφές με εμέ επάνω εις αυτό μου εδώσεταν με τον βεβαιωτικόν σας λόγον (γράμμα) την χαροπιάν ίδησιν, την οποίαν με αξιώσεται να μεταδώσω εις την αυλήν μου, της αποφάσεώ(ς) σας να τους ελευθερώσεται και μάλιστα τους ήχεταν στήλοι και ταις φαμηλίες των, εξόχως εκείνων των Μποτζαραίων να διαμοιραστούν ως τζιφτιλικιόται σας εις τα διάφορα χορία σιμά εις το Τεπελένη».

Όταν όμως ο ίδιος ο πρόξενος πέρασε ξανά από την περιοχή εκείνη και διαπίστωσε ότι ο πανούργος Αλής τον ξεγέλασε του ξαναστέλνει δεύτερη επιστολή στην οποία γράφει τα εξής:

«…Εις αναλογίαν της ευτυχίας οπού μου επροξένησε ετούτη η ευγενής απόφασί σας, μεγάλος μου εστάθη ο πόνος όταν έκρινα την κατάστασιν ετούτων των ανθρώπων όχι καλιότερη αλλά χειρότερη, βιασμένοι εις την βιαίαν δούλεψιν του κάστρου της Πρεμετής υποκάτω εις την αυστηράν ράβδον των Αρβανιτών σας, αλυσομένος την νύκτα, όταν μετά τους κόπους ήχαν χρείαν από ανάπαυσην και προς τούτοις τόσον αμελοιμένοι οπού πολλοί αυτού έμειναν θύμμα της αρρωστίας…δεν αμφιβάλλω όπου θέλετε προστάξη αμέσως όπου οι Σουλιότες να βαλθούν εις την ευτυχισμένην κατάστασιν οπού μου ετάξεταν, αλλά ως καθώς η αυλή μου είναι εις την στερεάν πίστην οπού αυτοί είναι ελεύθεροι, εγώ είμαι υποκείμενος τώρα δια να γυρεύσω από εσέ οπού εις απόκρισην της παρούσης γραφής μου να μου ιδοποιήσεται εάν πρέπει να ευγάλω την αυλήν μου από την απάτην οπού ευρίσκεται ιδοποιώντας την ότι οι Σουλιότες είναι να σταθούν εις την αθλίαν κατάστασιν οπού τους ηύρα. Πρέπει να προσθέσω ως φίλο σας οπού εάν η επιθυμία σας είναι ειλικρινή δια να έχεται την φιλίαν της βρετανικής αυλής θέλετε επιτύχει μόνο κρατόντας τον λόγο σου με αυτήν».

Όπως διαπιστώνεται από τις δύο παραπάνω επιστολές, το ζήτημα των βασανιστηρίων των «Γλαβιτσιωτών» και άλλων Σουλιωτών αιχμαλώτων, είχε πάρει μεγάλες διαστάσεις και είχε προκαλέσει σοβαρές αντιδράσεις από την Αγγλία, μεγάλη δύναμη τότε. Όμως τόση ήταν η μανία εκδίκησης του Αλή που καθόλου δεν τις λογάριαζε. Γι’ αυτό και στη δεύτερη επιστολή του ο εν λόγω Άγγλος πρόξενος διαμαρτύρεται έντονα για τον εμπαιγμό που του επιφύλαξε ο τύραννος των Ιωαννίνων και τον καλεί να τηρήσει την υπόσχεση που του είχε δώσει παλαιότερα όταν επισκέφτηκε τους αιχμαλώτους και διαπίστωσε τις απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσής τους. Μάλιστα στην ίδια επιστολή αποκαλύπτονται σε αδρές γραμμές και τα σκληρά βασανιστήρια στα οποία υπέβαλαν τους άμοιρους αιχμαλώτους. Δεν ήταν μόνο που τους μετέφεραν στο κάστρο της Πρεμετής για να δουλεύουν σκληρά όλη μέρα, είχαν ορίσει από πάνω τους και αδίστακτους Αρβανίτες για να τους μαστιγώνουν, ενώ τις νύχτες που είχαν ανάγκη κάποιας στοιχειώδους ξεκούρασης, τους κρατούσαν αλυσοδεμένους, με προφανή σκοπό να μην το σκάσουν. Αυτά τα φοβερά δεινά ήταν αναπόφευκτο να οδηγούν πολλούς σε σοβαρές αρρώστιες και βέβαια στο θάνατο.

Τόσο σκληρά και απάνθρωπα, λοιπόν, πλήρωσαν οι Γλαβιτσιώτες τη μεγάλη τους συνεισφορά στους ηρωικούς αγώνες των Σουλιωτών εναντίον του αιμοσταγούς Αλή Τεπελενλή, όταν αιχμαλωτίστηκαν από αυτόν, μετά την πτώση και κατάκτηση του Σουλίου στις 12 Δεκεμβρίου του 1803.

Σημ.1. Η επίσημη γλώσσα που χρησιμοποιούσε ο Αλή Πασάς ήταν η ελληνική.

2. Τα ιστορικά στοιχεία είναι αντλημένα από το βιβλίο του αείμνηστου και ευπατρίδη αυλοτοπίτη συγγραφέα Ελευθερίου Χρ. Διαμάντη: «Σκάπετα Σουλίου. ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΣΟΥΛΙ» ΑΘΗΝΑ 2001.

3. Στη φωτογραφία μια άποψη του Σουλιωτοχωριού «Γλαβίτσα», σήμερα Αυλότοπος. Εικονίζεται το ύψωμα «Αγία Παρασκευή», όπου βρίσκεται ένα από τα πολυάριθμα σουλιώτικα «ταμπούρια-προμαχώνες» πέριξ του χωριού.