Για το Πολυτεχνείο - Του Άλκη Φάτσιου

Για το Πολυτεχνείο - Του Άλκη Φάτσιου

ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ … 

ΤΟΥ ΑΛΚΗ ΦΑΤΣΙΟΥ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ 

Αν και απαιτείται βεβαίως μια επικαιροποίηση, κρίνω σκόπιμο να αναρτήσω ένα παλαιότερο κείμενό μου, του 2014, σχετικά με την επέτειο της ΛΑΪΚΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ του ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ του 1973. Λίγα λόγια όμως, για την επικαιροποίηση αυτή. 

Η επικαιροποίηση, δεν μπορεί παρά να αναφέρεται, στη δίνη της πλήρους ΥΠΟΤΑΓΗΣ της ΠΑΤΡΙΔΑΣ μας (βλέπετε σχετικό άρθρο μου για το ΛΙΜΑΝΙ Ηγ/τσας) στα ξένα συμφέροντα και ιδιαίτερα στο μεγάλο Ιδιωτικό κεφάλαιο, συνεπεία νεοφιλελεύθερων και καταστρεπτικών πολιτικών για τα πλατιά λαϊκά στρώματα, απότοκων των ΑΝΗΘΙΚΩΝ και ΑΝΤΙΛΑΪΚΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ΄ επίσης η επικαιροποίηση αυτή πρέπει να αναφέρεται στη δίνη της επιδημίας του ΚΟΡΩΝΟΪΟΥ, με ότι αυτό συνεπάγεται (αδιαφορία για την ενίσχυση του ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΤΟΜΕΑ ΥΓΕΙΑΣ, σε όλα τα επίπεδα, περιστολή ατομικών ελευθεριών και καταπάτηση και περιορισμό ατομικών δικαιωμάτων, και με πρόσχημα την επιδημία, βρίσκεται επί θύραις η ΜΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ των παραπάνω περιορισμών..) 

Το ζητούμενο σήμερα, αγαπητοί φίλοι, πιστεύω ότι είναι η ανεύρεση κοινών όρων και προϋποθέσεων για να καταστεί δυνατή η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ενός ΓΝΗΣΙΟΥ ΛΑΪΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ, (έχω βαρεθεί να το λέγω και να το γράφω..), ικανού να φρενάρει τη λαίλαπα του νεοφιλελευθερισμού στην πιο βάρβαρη μορφή του, που εξαφανίζει μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα, τα τελευταία αναχώματα πολιτικής και κοινωνικής αντίστασης και αντίδρασης, απέναντι σ’αυτή τη λαίλαπα… Αισθάνομαι πικρία και λύπη για τους ιδεολογικούς και κοινωνικούς χώρους που γαλουχήθηκα και παραμένω, και που δυστυχώς, απ΄ότι φαίνεται, εξαντλούν περισσότερο τη δυναμική τους, στην υποδήλωση της ταυτότητάς τους, και λιγότερο στην εξεύρεση των κοινών όρων και θέσεων… Η κοινότητα των όρων, δημιουργεί κοινότητα δράσης, νέα υποκείμενα πρωτοπορίας, και το φως στο τούνελ, θα είναι πλέον ευδιάκριτο… Πιστέψτε με, έχω ακλόνητη πίστη, ότι ΑΥΤΟ και μόνον ΑΥΤΟ είναι το μήνυμα που εξέπεμψε το ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ του 1973!!. Αυτό το μήνυμα και συνεχίζει να εκπέμπει… 

ΑΛΚΗΣ ΦΑΤΣΙΟΣ 

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ 

ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ '73

Και οι αναλογίες σήμερα

Του Άλκη Φάτσιου τ. Δικηγόρου

Πέρασαν ήδη 41 ολόκληρα χρόνια από την ΕΞΕΓΕΡΣΗ του ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ . Στο παρόν σημείωμα μου δεν σκοπεύω να αναφερθώ στο ιστορικό της επετείου ( πλην κάποιων γενικών διαπιστώσεων και παρατηρήσεων ) αλλά θα αναφερθώ με λίγα λόγια και επιγραμματικά , στις όψεις του σύγχρονου φασισμού που θεωρώ ότι υπάρχουν σε απόλυτη σχεδόν αναλογική σχέση , με τις τότε εκφράσεις φασισμού δηλαδή του Νοέμβρη του 1973 !! Επίσης θα αναφερθώ στην έννοια της βίας της εξουσίας , τότε και τώρα !!!

1.Κατ’ αρχήν οι γενικές μου παρατηρήσεις που αφορούν την τότε Λαϊκή Εξέγερση του Πολυτεχνείου τον Νοέμβρη 1973 !

Τον Απριλη του 1967 λοιπόν, επιβάλλεται στη χώρα μας Στρατιωτική Δικτατορία , μια χούντα στρατιωτική όπως συνηθίζεται να λέγεται, με εμπνευστές το ΝΑΤΟ και τους Αμερικάνους (αυτοί ήταν και είναι τα αφεντικά του ΝΑΤΟ), με πρόθυμους συνεργάτες και όργανα τους, ντόπιους αξιωματικούς του στρατού σε αγαστή συνεργασία με το σύνολο σχεδόν των Σωμάτων Ασφαλείας αλλά και τη συνεργασία άλλοτε ή έστω αποδοχή μιας ισχυρής ποσοτικά ομάδας πολιτών σε όλη την Επικράτεια!! Άλλωστε δεν μπορούμε να ξεχάσουμε ότι η επτάχρονη δικτατορία δεν ήταν μόνο η χαρά του χουντικού φασίστα, ήταν και η χαρά του ρουφιανου, του χαφιέ (επίσημου και ανεπίσημου) ειδικό είδος σιχαμερού ερπετού διαβιούντος και αυτού εις την πόλη μας… Πρέπει να τα λέμε όλα, η αλήθεια για την ιστορία βοηθαει πάντοτε… Πολλά τα παραδείγματα στην πόλη μου, στην Ηγουμενίτσα μας…. Δικαιώνοντας τον ποιητή για τις κατοπινές συμπεριφορές τους: "και μια σημαία σε ένα μπαλκόνι, αλλάξει χρώματα και με σκοτώνει" δείχνοντας παράλληλα ένα επιλεκτικό είδος ζωοφιλίας δηλαδή ενδιαφέρον και αγάπη σε ένα (1) μόνο ζώο, στο χαμαιλέοντα!!! Τέλος πάντων.

Τι σήμαινε τότε λοιπόν Δικτατορία; Σήμαινε απόλυτη απουσία και κατάργηση κάθε είδους ελευθερίας, κάθε ανθρώπινου δικαιώματος εργασιακού ή άλλου, κάθε συνδικαλιστικής ελευθερίας, με παράλληλη κατάργηση των περισσοτέρων άρθρων του τότε ισχύοντος αστικού Συντάγματος, νόμων και εν τέλει κατάργηση του πολιτεύματος της λεγόμενης Αντιπροσωπευτικής Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας. Σε αντικατάσταση των παραπάνω έστω και στοιχειωδών αστικών δικαιωμάτων, επιβάλλεται φίμωση του λαού μας, τρομοκρατία και βία με τη μορφή, των φυλακίσεων, της εξορίας, των εκτοπίσεων, των βασανιστηρίων αλλά και εκτελέσεων, όπως π.χ. Νικηφόρος Μανδηλαρας και άλλοι…

Από της 1ης ημέρας επιβολή της Δικτατορίας, τα δημοκρατικά στοιχεία του λαού μας και κύρια οι Αριστεροί, αντιστάθηκαν στην στρατιωτική Δικτατορία και πάλευαν για την ανατροπή της είτε μέσα από αντιστασιακές οργανώσεις είτε μέσω ατομικών ενεργειών. Έτσι λοιπόν ξεκίνησε η επτάχρονη δικτατορία και άρχισε η μεγάλη νύχτα για τον ελληνικό λαό !!!!

Φθασαμε έτσι στον Νοέμβρη του 1973 , στις 17 του μήνα, όπου με μπροστάρηδες μια λαϊκή και φοιτητική πρωτοπορία ο Ελληνικός λαός, έγραψε μια λαμπρή σελίδα στη διαχρονική ιστορία του λαϊκού κινήματος, με την εξωπραγματική για τα δεδομένα της εποχής Καθαρόαιμη Λαϊκή Εξέγερση και Αντίσταση εναντίον της Στρατιωτικής Δικτατορίας και των Νατοϊκών προστατών της του φασισμού και του Ιμπεριαλισμού, απαιτώντας και αξιώνοντας ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ , ΛΑΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ και ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ελευθερία παντού …. Η συνέχεια της εξέγερσης γνωστή: εκατοντάδες νεκροί και τραυματίες από τους λαϊκούς αγωνιστές, νέες συλλήψεις, νέα βασανιστήρια, αλλαγή ηγεσίας στη χούντα από τον Παπαδόπουλο στον Ιωαννίδη. Η αντίστροφη μέτρηση όμως για την πτώση της χούντας είχε ήδη αρχίσει, πράγμα που έγινε τον Ιούλιο του 1974 αφού όμως μεσολάβησε η προδοσία της Κύπρου που το δράμα του λαού της κραταει μέχρι και σήμερα ..

2. Πέρασαν από τότε λοιπόν 41 ολόκληρα χρόνια, και όλα αυτά τα χρόνια, μεγάλες ήταν οι προσπάθειες απαξίωσης της λαϊκής εξέγερσης του Πολυτεχνείου, τόσον από τους τότε, όσον και από τους σύγχρονους αρνητές του, καθώς επίσης από αυτούς (άτομα, συλλογικότητες, κόμματα κ.λ.π.) που ναι μεν δέχονται και συγκινούνται από το Πολυτεχνείο του 1973, προσπάθησαν όμως και προσπαθούν να μετατρέψουν κάθε επέτειο είτε σε μουσειακή εκδήλωση είτε σε ένα μεγαλόπρεπες μνημόσυνο. Μάλιστα τα τελευταία 2-3 χρόνια από τους ίδιους κύκλους, καλλιεργήθηκε και καλλιεργείται συνεχώς ένας άλλος μύθος μια άλλη άποψη μια εντελώς βρώμικη και ανήθικη διαστρεβλωτική προπαγάνδα, με απώτερο στόχο την κατασυκοφάντηση των λαϊκών αγώνων. Με αφορμή την παρατεταμένη πολιτική, οικονομική και πολιτισμική κρίση που υφίσταται ο λαός μας, αναφέρουν συχνά – πυκνά (αποσιωπώντας ότι έχει σχέση με ακολουθουμενες αντιλαϊκές πολιτικές επί σειρά ετών των εναλλασσόμενων στην εξουσία κομμάτων) ότι "Να που μας κατάντησε η ΓΕΝΙΑ του ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ" ωσαν η άσκηση της πολιτικής είναι θέμα ηλικίας, ωσάν ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο Κώστας Καραμανλής, ο Γιωργάκης Παπανδρέου, ο Αντωνάκης Σαμαράς για να αναφερθώ μόνο σε πρωθυπουργούς, μετείχαν στην εξέγερση του Πολυτεχνείου …. Ωσαν οι λίγοι –επώνυμοι– από τους μετέχοντες πραγματικά στην εξέγερση του Πολυτεχνείου – που εξαργύρωσαν τη συμμετοχή τους με διάφορα αξιώματα στις κατοπινές κυβερνήσεις να είναι δυνατόν να χαρακτηρίσουν χιλιάδες ανώνυμων αγωνιστών φοιτητών και λαού που πάλεψε τότε και παλεύει μέχρι και σήμερα για μια άλλη κοινωνία. Άλλωστε γι αυτούς τους λίγους ισχύει η παροιμία της λαϊκής θυμοσοφίας: ΄τα στερνά τιμούν τα πρώτα΄ Όμως ματαιοπόνησαν και συνεχίζουν να ματαιοπονούν. Η αντοχή της λαϊκής συλλογικής μνήμης είναι όχι απλά εντυπωσιακή αλλά είναι καταλυτική, είναι φάρος είναι ελπίδα είναι πυξίδα για καθημερινή λαϊκή αντίσταση, είναι μονοπάτι, είναι δρόμος είναι λεωφόρος πάνω στην οποία πρέπει να πατά κάθε φορά ο λαός μας για να παίρνει παραδείγματα, για να αντλεί δύναμη για νέους αγώνες όταν και όπου χρειάζεται.

3. Στο σήμερα τώρα

Σήμερα –εκτός από το δυνάμωμα της μνήμης για το τι πραγματικά ήταν η εξέγερση του Πολυτεχνείου το 73– υπάρχει αναλογία στόχων του λαϊκού κινήματος ;;;

Σήμερα υπάρχει (όπως τότε) βία στη σημερινή πολιτική και πολιτειακή εξουσία και γενικότερα στο κυρίαρχο πολιτικό σκηνικό;;;

Σήμερα υπάρχει (όπως τότε) αυταρχισμός και φασισμός τον οποίο πρέπει οργανωμένα να αντιμετωπίσουμε;;;

Κατά την άποψη μου –και όχι βέβαια μόνο..- η απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα είναι αναμφίβολα καταφατική:

Ναι, υπάρχει αναλογία στόχων του λαϊκού κινήματος και βεβαίως υπάρχει και είναι ολοφάνερη η βία της εξουσίας και ο φασισμός αυτής όπως και αυτός του γενικότερου πολιτικού σκηνικού με τις παρακάτω (2) δυο διακρίσεις, κατά την άποψη μου:

Α) το πρώτο είδος φασισμού και βίας που καλουμεθα σήμερα να αντιμετωπίσουμε, επιτρέψτε μου να χαρακτηρίσω ως παράνομο είδος και δεν είναι άλλο από τον απροκάλυπτο φασισμό και βία που εκπορεύεται (και χωρίς να το κρύβει) από το ναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής και την οποία εκπροσωπεί μια ηγεσία από φασιστοειδή καθάρματα, χρόνια τώρα, γνωστά στην Ελλάδα, αλλά και ικανή μερίδα πολιτών ψηφοφόρων οι οποίοι συνειδητά ως φασίστες ανήκουν στην Χρυσή Αυγή.

Β) το δεύτερο είδος βίας και φασισμού είναι αυτό που αποκαλώ νόμιμο είδος και το οποίο εκπορεύεται από την πολιτική και πολιτειακή εξουσία (κυβέρνηση κ.λ.π. κρατικούς φορείς και άλλους παρατρεχάμενους) και που υπαγορεύεται από ξένα κέντρα (και όχι μόνο δανειστές…) νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης. Πιστεύω απόλυτα ότι είναι μια πραγματικότητα αυτά που αναφέρω, αφού βία και φασισμός δεν είναι μόνο η χρησιμοποίηση όπλων όπως τον Απριλη του 1967 και τον Νοέμβρη 1973. Βία και φασισμός είναι η κατάλυση της Εθνικής Ανεξαρτησίας και της Λαϊκής Κυριαρχίας, όπως συμβαίνει και σήμερα…  Βία και φασισμός είναι η δημιουργία εκατομμυρίων ανέργων όπως συμβαίνει σήμερα, η καταστροφή και η κατάργηση των στοιχειωδών δομών κράτους πρόνοιας, η ουσιαστική κατάργηση της Δημόσιας Υγείας και της Δημόσιας Εκπαίδευσης, όπως συμβαίνει σήμερα με ότι αυτό συνεπάγεται. Βία και φασισμός είναι οι καθημερινές απολύσεις εργαζομένων σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, οι χιλιάδες αυτοκτονίες συμπατριωτών και η κατάθλιψη στην οποία έχουν περιπέσει τόσοι άλλοι… Βία της εξουσίας και Φασισμός ταυτόχρονα είναι η καθημερινή εξαθλίωση και φτωχοποίηση των μεγάλων λαϊκών στρωμάτων, που έτσι περιθωριοποιούνται, χάνουν την αξιοπρέπεια τους, γονατίζουν κυριολεκτικά…..

Βία και Φασισμός της εξουσίας η άγρια καταστολή των Αστυνομικών δυνάμεων των λαϊκών κινητοποιήσεων αλλά και η ποινικοποίηση των λαϊκών αγώνων αντίστασης… Κλείνοντας, συμπερασματικά πια, και απαντώντας στο ερώτημα που έθεσα αρχικά για τις αναλογίες του τότε και του τώρα, θεωρώ ότι: αν τότε υπήρχε ανάγκη λαϊκού ξεσηκωμού (μια) φορά, σήμερα είναι (δέκα) φορές, συμπατριώτες πριν είναι αργά. Άλλωστε όπως και σε παλαιότερο άρθρο μου είχα αναφέρει, αυτό επιτάσσει η Ιστορία μας αλλά και το ίδιο το Σύνταγμα μας στο άρθρο 120.

Αντίσταση λοιπόν, γενικευμένη λαϊκή Αντίσταση, αφού ο μόνος ΔΡΟΜΟΣ είναι ΟΛΟΙ στους ΔΡΟΜΟΥΣ. Είναι ανάγκη να γίνει έτσι, ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΑΓΚΗ πριν είναι πολύ αργά. Ας κάνουμε την παραπάνω ΑΝΑΓΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, όπως λέει ο συμπατριώτης μας ποιητής ο Αλκης Αλκαίος.

Ηγουμενίτσα Νοέμβριος 2014

ΑΛΚΗΣ ΦΑΤΣΙΟΣ

τ. Δικηγόρος