Είναι κάτι στιγμές... - Της Ελένης Κύρκου- Σαφάκα
Νυχτώνει κι είναι κάτι στιγμές,
που κρατούν σαν αιώνες.
Κραυγάζει η σιωπή
και η νύχτα βουβή,
με κοιτάει και με λύπη ρωτάει,
τώρα μείναμε μόνες;
Οι τοίχοι κι αυτοί σιωπηλοί,
στέκονται ολόρθοι, βουβοί
και ρωτούν, μα πού πήγαν
τόσα γέλια, χαρές, αγκαλιές
και φωνές παιδικές;
Τί γιορτές, τί τραπέζια,
φορτωμένα με χίλια καλούδια,
μουσικές και τραγούδια γλυκά,
με γεμάτα τα βάζα λουλούδια !
Μα πού πήγες κι εσύ,
που καθόσουν εκεί στην <<κορφή>>;
Τώρα λείπεις κι αφήνεις κενό
και μ' αφήνεις μονάχη, να σέρνω
της ζωής το μεγάλο το τρένο.
Είναι κάτι στιγμές..........
Αφιερωμένο στη μνήμη του άντρα μου.
Ηγουμενίτσα 28 - 9 - 2020
Ελένη Κύρκου-Σαφάκα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου