Κορωνοϊός και νέοι...! - Του Βαγγέλη Τσιρώνη

Κορωνοϊός και νέοι...! - Του Βαγγέλη Τσιρώνη*

Δυστυχώς: Τελικά ο κορονοϊός χτυπά όχι μόνον τους ευάλωτους (ηλικιωμένους και ασθενείς) αλλά και τους νέους. Πολλοί από αυτούς (τους νέους) νοσούν βαριά. Κάποιοι μάλιστα διασωληνώνονται στις ΜΕΘ! Τι τραγικό! 

Βέβαια και άλλες αιτίες (και θεομηνίες) οδηγούν τους νέους σε τραγικές καταστάσεις. Όμως τούτη την αιτία μπορούμε να την προλάβουμε και να την αφανίσουμε. 

Πώς; Με την ευαισθησία και την καλή διάθεση των ίδιων των νέων μας. Κυρίως εκείνων που αμφισβητούν τη σοβαρότητα της κατάστασης και λένε πως όλα είναι μία "μούφα", ένα καλοστημένο υποκριτικό σκηνικό του σύγχρονου τεχνολογικού και κοινωνικοπολιτικού κατεστημένου. 

Η επικίνδυνη έξαρση της πανδημίας τις τελευταίες μέρες και στην πατρίδα μας και με θύματα κυρίως νέους, με ώθησαν να αναρτήσω ξανά το παρακάτω σύντομο πεζογράφημα που είχα δημοσιοποιήσει στο ξεκίνημά της. Μήπως και βάλω κι εγώ ένα λιθαράκι στην καταπολέμησή του ύπουλου εχθρού του ανθρώπου, μήπως και σωθεί έστω και ένας συνάνθρωπός μας που του μέλει να ζήσει ακόμη ένα χρόνο, ένα μήνα, μια ακόμη μέρα... 

Γράμμα του αρχι-κορωνοϊού στους νέους...!

Αχ βρε ανθρωπάκια, να ξέρατε πόσο σας αγαπάω! Χωρίς εσάς δε μπορώ να ζήσω. Είμαι και όμορφούλης! Έχω ένα αγγελικό κεφαλάκι με βελονάκια σαν ματάκια που μοιάζει με μια ολόγλυκια τουρτίτσα. Δε με βλέπετε; Τι τόχετε το μικροσκόπιο; Και τώρα που με είδατε, δε σας λέω αλήθεια; Θα βλέπετε, φαντάζομαι, και το στεφάνι γύρω-γύρω απ’ το πανέμορφο ξανθό κεφάλι μου. Είναι η κορώνα βρε, σαν του βασιλιά. Αυτή δείχνει και τη δύναμη που έχω, άντε μην αγριέψω!… Όσο μικρό με βλέπετε -μικρό είναι το μάτι σας, καημένα μου!- τόσο μεγάλη είναι η δύναμή μου! 

Καλά ντε μην τρομάζετε, εγώ σας αγαπάω. Μ’ αρέσει τόσο πολύ να μπω στο αίμα των ανθρώπων… Πιο πολύ απ’ όλα τα άλλα ζώα. Τρελαίνομαι για ένα τέτοιο αίμα! Εκεί να δείτε δύναμη που αποκτώ! Στο πι και φι, που λέτε και σεις. Εκεί γεννάμε, ξαναγεννάμε και γινόμαστε πολλοί κορωνοϊοί. Χιλιάδες κι εκατομμύρια σε λίγες ώρες και μέρες! Και ύστερα κάνομε μια ολόκληρη πολιτεία στα ωραία σας πνευμόνια. Εκεί καλοπερνάμε με όλα τ’ αδερφάκια και τα παιδάκια μας. Δε λέγεται πόσο μας αρέσει να παίρνουμε το οξυγόνο σας και να γινόμαστε θρεφτάρια! 

Αλλά προς θεού. Μη φοβάστε όσοι είστε νέοι και έχετε δυνατή κράση. Εσάς μόνο να σας δοκιμάσουμε θέλουμε. Δεν είστε για τα δόντια μας εσείς. Εμάς μας αρέσουν οι φιλάρρωστοι κι οι ηλικιωμένοι. Αυτούς τους μασάμε και τους χωνεύουμε εύκολα. Μα τόσο εύκολα!… Αλήθεια κι εσείς τι τους χρειάζεστε όλους αυτούς; Τι παππούδες και γιαγιάδες. Τι φίλοι, συγγενείς και πράσιν’ άλογα… Βάρος σας είναι. Μεγάλο βάρος! Εξάλλου πόσα χρόνια ακόμα θα ζήσουν; Πολύ δεν έζησαν ως τώρα; Μα δεν το ξέρετε πως όσο πιο πολύ ζουν τόσο περισσότερο βάρος σας είναι; 

Καλά μου ανθρωπάκια, τι σας μάντρωσαν μέσα αυτοί, οι, πώς τους λέτε…, γιατροί και επιστήμονες; Δεν το καταλάβατε; Αυτοί θέλουν να σας πεθάνουν! Να πεθάνετε εσείς και να ζήσουν οι άχρηστοι! 

Γι’ αυτό σας λέω καλοί μου νέοι και ωραίοι: Εμείς, ο στρατός των κορωνοϊών, σας θέλουμε συμμάχους. Θέλουμε να ζήσετε. Να περνάτε ωραία βρε κορόιδα… Να κάνετε αυτό που γουστάρετε. Η ζωή σας δεν έχει νόημα αν άλλοι σας την κουμαντάρουν. Βρε είναι δημοκρατία αυτή; Εγώ ο βασιλιάς των κορωνοϊών θα σας κάνω μαθήματα δημοκρατίας; Είστε και απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων π’ ανάθεμά σας... 

Γι’ αυτό σας λέω αγαπημένα μου ανθρωπάκια-Μυστικά όμως, μη μας ακούσουν εκείνοι που σας θέλουν το κακό- Βγείτε απ’ το καβούκι σας, σπάστε τα δεσμά που σας έβαλαν και ξεχυθείτε στους δρόμους, στα μαγαζιά, στις παραλίες, όλοι μαζί, σαν συνάνθρωποι και καλοί φίλοι, σαν νέοι που σφύζει το αίμα μέσα σας, να απολαύσετε τις χαρές και τις ηδονές που σας στερούν. Πότε θα ξανάρθει τούτος ο Απρίλης κι ο Μάης; Πηγαίνετε να φάτε και να πιείτε, να καπνίσετε με την ησυχία σας, να πάτε τα ωραία σας ταξίδια, να σουβλίσετε όλοι μαζί, συγγενείς και φίλοι, τον οβελία που σας περιμένει τώρα το Πάσχα. Να γλεντήσετε όπως το καλεί η παράδοση! Την ξεχάσατε; Εγώ θα σας τη θυμίζω βρε; 

Καλά μου ανθρωπάρια πόσο σας λυπάμαι σε τούτο κακό που σας ρίξανε! Χωρίς εκκλησιές κι αγίους! Μα τι χριστιανοί είστε και μάλιστα Ορθόδοξοι! Προς Θεού, μην τους ακούτε. Οι άθεοι! Και μαζί μ’ αυτούς, άκουσον-άκουσον, ο Οικουμενικός Πατριάρχης και ο Αρχιεπίσκοπος! Θέλουν να σας κάνουν να ξεχάσετε αυτόν που σταυρώθηκε κι αναστήθηκε για σας. Μη σας πιάνουν κορόιδα! Εμένα να ακούτε, που σας αγαπώ. Τρέξτε, χτυπάτε τις καμπάνες, μαζευτείτε όλοι στις εκκλησιές να νιώσετε αληθινά τέκνα του Θεού! Μα πού είναι τέλος πάντων η θρησκευτική σας συνείδηση; Τη χάσατε κι αυτή; Σας την πήραν; Πού βαδίζετε; Στην αγκαλιά του Σατανά; 

Ναι, έτσι να κάνετε, φιλαράκια μου. Όπως σας διατάζω. Ξεσηκωθείτε και εγώ θα σας ανταμείψω: πρώτα θα σας απαλλάξω από το βάρος των παππούδων, των γιαγιάδων και όλων εκείνων που είναι αδύναμοι δίπλα σας και δεύτερον εσάς, όσο είστε υπάκουα και γερά κορμιά ακόμη, θα σας κάνω τη χάρη να ζήσετε μερικά χρονάκια μέχρι να ‘ρθει και η ώρα σας…. Χα χα χα χαααααααα… 

* Τσιρώνης Βαγγέλης 

Φιλόλογος -Συγγραφέας