Δεν πρέπει να ξεχάσω - Του Γιώργου Καλοφωλιά

Δεν πρέπει να ξεχάσω - Του Γιώργου Καλοφωλιά

Δεν πρέπει να ξεχάσω,μοιάζει τόσο ωραίο,

αλλά δεν μπορώ να το χάσω.

Κάθε μέρα περνάω από το παρελθόν μου,

αλλά δεν θέλω να γυρίσει,

θα 'ταν ωραία αν δεν το είχα περάσει,

μα έχει τελειώσει κι ακόμα δεν έχω ξυπνήσει.

Σε κάθε γραπτό μου, είναι συνήθεις λέξεις,

το θυμάμαι και το ξεχνώ.

Έχω μάθει να συγκρίνω το παλιό με το σημερινό.

Δύσκολος δρόμος να μάθω να με αγαπάω.

Είδα ανθρώπους να χάνονται

και τι να κάνουμε, συνεχίζω, προχωράω.

Προχωράω, όμως ταυτοχρόνως δεν ελπίζω,

με σκοτώνω, αλλά συγχρόνως θέλω να ζήσω.

Αγαπώ λοιπόν κι ελπίζω,

μισώ, όμως δεν ξέρω να συγχωρώ,

όποιον με άφησε να βυθιστώ στο γκρίζο,

ας βυθιστεί στο μπορντό.

Το ασπρόμαυρο γέμισε κάθε αρτηρία,

με έχει κουράσει.

Το παρελθόν μου, κάποτε θα σκουριάσει.

Γιατί δεν είμαι πλέον 12, δεν είμαι πλέον παιδί.

Ελπίζω μια μέρα να ξυπνήσω

και να είμαι πάλι στην αρχή.

Οπότε, ίσως να ξεχάσω, γιατί ο καιρός έφτιαξε πλέον

και πέφτει πάνω μου ο ήλιος, είμαι όμως σκιά,

φοβάμαι το σκοτάδι, άρα φοβάμαι τον εαυτό μου,

καμιά φορά και ο ήλιος φεύγει βιαστικά.

Πλέον ξυπνάω έξι και δέκα επτά,

τα σπίτια, τα πράγματα όπως τα θυμάμαι,

πλέον μυρίζουν καπνό και φθορά.

Όλη μου τη ζωή ανέβαινα σκάλες,

με έβρισκες μόνο μου το πρωί,

κάθε μέρα μου ήταν ακριβώς όπως τις άλλες,

βρήκα τη δύναμη και από τότε είδα την αλλαγή.

Ήταν περίεργο όταν βγήκα από αυτή τη φάση,

είχα μάθει αυτό το βασανιστικό τρόπο

να ζω τη ζωή.

Αλλά τι να πεις, όταν ξέρω εύκολα 

μόνο να ζωγραφίζω πόνους,

γιατί τα χρώματά μου

είναι μεταλλικά σαν σίδερα,πέφτουν οι χάρτινες πόλεις

και τριγυρνώ στους δρόμους.

Δεν θα ξεχάσω ότι πέρασα,

τη ρίμα αυτή θα την πετάξω,

γιατί δεν ακούγεται ευτυχισμένη.

Και όσοι είστε ακόμη παρατημένοι,

να έχετε κουράγιο να φτάσετε στο να μπορείτε

ελεύθερα να κοιτάζετε τον καθρέφτη,

γιατί σε όποιον τον σπάει,

η γρουσουζιά αμέσως θα έρθει.

Άμα κάτι έμαθα, είναι ότι οι άνθρωποι

είναι γεμάτοι ψέματα.

Έμαθα, για ότι θέλω να κάνω, να βάζω προσπάθεια.

Γράφω όσο καλά φιλάω.Γι αυτό κόψε τα χείλη μου,

άλλη μια φορά.-

Γιώργος Καλοφωλιάς του Βαγγέλη

και της Δήμητρας Βασ.Σαφάκα

ετών 16.