"Δήμος Ηγουμενίτσας - ΟΛΗΓ: Όροι Συμβίωσης" - Του Αλέξανδρου Τζίμα*

"Δήμος Ηγουμενίτσας - ΟΛΗΓ: Όροι Συμβίωσης" - Του Αλέξανδρου Τζίμα*

Αγαπητοί συνδημότες, 

είναι δεδομένο ότι η λειτουργία του λιμένα μας ως κύρια θαλάσσια πύλη της χώρας μας, εκτός από τα οφέλη, συνεπάγεται κάποιες πολύ δυσμενείς επιπτώσεις για την πόλη μας, όπως είναι η περιβαλλοντική επιβάρυνση (μόλυνση αέρα, υδάτων, θόρυβος, κ.α.), η κυκλοφοριακή επιβάρυνση, η εμπλοκή με τις μεταναστευτικές ροές, η ενίσχυση της εγκληματικότητας, η στέρηση σημαντικών παράκτιων εκτάσεων από την καθημερινή μας ζωή, κ.α.. 

Είναι επίσης δεδομένο ότι ο ΟΛΗΓ από την ίδρυση του στελεχώνεται με κομματικά κριτήρια (η διευθυντική του θέση θεωρείται το μεγαλύτερο εκλογικό έπαθλο στο νομό μας), δρα αποκομμένα από το δημοτικό γίγνεσθαι, δεν εξυπηρετεί στο βαθμό που επιβάλλεται τις ανάγκες της πόλης μας, και δεν συνεισφέρει οικονομικά σε βαθμό αντάξιο των εσόδων και των κερδών του. 

Συνολικά, οι ανταποδοτικές δράσεις του ΟΛΗΓ προς το Δήμο και τις ζωές μας μέχρι σήμερα κρίνονται αμελητέες. Παρόλη τη συνεισφορά του, κανένα έργο πνοής, κανένας σημαντικός θεσμός, καμία λειτουργική τομή δεν έχει δημιουργηθεί και συντηρηθεί από αυτόν. 

Η πρόθεση ιδιωτικοποίησης του Οργανισμού Λιμένα Ηγουμενίτσας μας βρίσκει αμήχανους και απροετοίμαστους. Η τοπική συζήτηση επικεντρώνεται στο εάν αυτή αποτελεί ή όχι τον προσφορότερο τρόπο ανάπτυξης του λιμένα και της περιοχής μας. 

Προσπερνά όμως έτσι κρισιμότερα για εμάς ζητήματα με γνώμονα τις ζωές μας, τα οποία δεν συνδέονται απαραίτητα με το ιδιοκτησιακό καθεστώς. 

Πόση και ποια έκταση επιτρέπεται να καταλαμβάνει ο λιμένας, ποιες δραστηριότητες του είναι συμβατές με την εγγύτητα του αστικού χώρου, τι είδους θεσμική σχέση πρέπει να έχει με το Δήμο μας που ουσιαστικά τον συμπεριλαμβάνει, πως κατοχυρώνεται η ανταποδοτικότητα και το κυριότερο, πως διασφαλιζόμαστε από τις αρνητικές πλευρές της λειτουργίας του; 

Δυστυχώς, μέχρι τώρα δεν έχουμε θεσμικά και επίσημα συγκροτήσει τη θέση μας, δεν έχουμε διατυπώσει και οριστικοποιήσει το πλαίσιο των όρων που πρέπει να διέπουν τη σχέση μας με τον ΟΛΗΓ. Δεν έχουμε δημιουργήσει την πλατφόρμα που θα είναι η βάση για κάθε διεκδίκηση, για κάθε διαπραγμάτευση και που όλοι πρέπει να συστοιχιζόμαστε από πίσω της. 

Η ίδια η διαδικασία της ιδιωτικοποίησης όπως ξετυλίγεται μας προσβάλει. Δεν έχει ζητηθεί και καταγραφεί συστηματικά η επίσημη θέση/άποψη των θεσμών, των οργανώσεων, των φορέων, και των συλλογικοτήτων, που εκπροσωπούν τους δημότες. Δεν έχει συγκροτηθεί επίσημος διάλογος, ο οποίος ως βάση θα έπρεπε να έχει κάποια σοβαρή, από πανεπιστημιακό ίδρυμα εκπονημένη μελέτη που θα συμπεριλάμβανε όλες τις πτυχές των επιδιώξεων και των επιπτώσεων και όχι μόνο τη βιωσιμότητα της επένδυσης (αλήθεια η βιωσιμότητα των δημοτών είναι πολυτέλεια;). 

Αντίθετα, μας δείχνουν σε χάρτες εκτάσεις προς παραχώρηση που μπορεί να βρέχονται από θάλασσα αλλά… είναι μέρος του κέντρου της πόλης μας (ο χώρος των παλιών τελωνείων και ο χώρος μπροστά στην Περιφέρεια-Αστυνομία). 

Μας "χαρίζουν" λένε (ίσως!) την παραλία του Δρεπάνου, ενώ δεν έπρεπε καν να την πιάνουν στο στόμα τους. Τι επιχείρημα είναι αυτό «ό,τι βρέχεται από θάλασσα είναι δικό μας, είναι παραχωρημένο» και αντί αυτή να είναι πηγή ζωής για την πόλη μας να εξυπηρετεί μόνο τα συμφέροντα τους; Γενικά και αόριστα επικαλούνται νομικά πλαίσια, παλιές δεσμεύσεις, σύγχρονα πρότυπα. 

Σύμφωνα με τους δημοσιευμένους ισολογισμούς των τελευταίων ετών τα κέρδη του ΟΛΗΓ. κυμαίνονται από 1,5-2,5 εκ. ευρώ/έτος. Η επιχείρηση είναι σταθερά κερδοφόρος παρά τις κακοδαιμονίες του ελληνικού δημοσίου. Γιατί τότε προκρίνεται η ιδιωτικοποίηση και όχι η βελτίωση του management και των όρων συνύπαρξης με την πόλη μας; Γιατί να μην αποτελεί οργανικό κομμάτι του δήμου μας; Γιατί να μη δούμε ουσιαστικά οφέλη από την ύπαρξη του; 

Σε κάθε περίπτωση εμείς πρέπει να καταλήξουμε στους ¨όρους συμβίωσης¨. 

Ενδεικτικά, θα πρέπει να αποκλείουμε την παράδοση εκτάσεων που είναι απαραίτητες για την καθημερινότητά μας και την πολιτιστική, αισθητική, αθλητική και ψυχαγωγική ανάπτυξη της πόλης μας. 

Θα πρέπει να αποκλείουμε την υπέρμετρη βιομηχανοποίηση και να απαγορεύονται ρητά εξαιρετικά επιβλαβείς δραστηριότητες όπως η μεταφόρτωση αδρανών υλικών. 

Θα πρέπει να απαιτήσουμε ο Δήμος μας να έχει τη δυνατότητα να παρακολουθεί τις εξελίξεις εκ των έσω και να συμμετέχει στον καθορισμό των στόχων – π.χ. να έχει εκπροσώπηση στο Διοικητικό Συμβούλιο του ΟΛΗΓ και μετοχική συμμετοχή. 

Θα πρέπει να απαιτήσουμε να έχουμε τη δυνατότητα να εμποδίζουμε αρνητικές για τα συμφέροντα των δημοτών αποφάσεις με δικαίωμα βέτο σε σημαντικά για εμάς θέματα. 

Θα πρέπει να απαιτήσουμε να θεσπιστεί δικαίωμα είσπραξης ενός σταθερού και σημαντικού ποσοστού επί των κερδών του ΟΛΗΓ (ιδανικά το 34% των κερδών που θα αντιστοιχούσε στο 34% των μετοχών του Δημοσίου σε περίπτωση ιδιωτικοποίησης); 

Καλώ λοιπόν, όλους τους συμμετέχοντες στο δημόσιο διάλογο, τους δημότες και τους αξιωματούχους της πόλης μας να συμπτυχθούνε σε μια κοινή φωνή, να την καταθέσουν επίσημα και να την υπερασπιστούν. 

*Αλέξανδρος Λ. Τζίμας 

Ιατρός Εργασίας