Αγάπη (ένα κρυφό μήνυμα της σταύρωσης και της ανάστασης) - Του Κων/νου Τζέκη

Αγάπη (ένα κρυφό μήνυμα της σταύρωσης και της ανάστασης) - Του Κων/νου Τζέκη 

Σύμφωνα με τους Ευαγγελιστές και τις 12 περικοπές των Ιερών Ευαγγελίων της Μεγάλης Πέμπτης, ο Ιησούς επί του σταυρού, προέβη σε μια πράγματι Θεϊκή πράξη, συγχωρώντας τους σταυρωτές Του με τις λέξεις: "Πάτερ άφες αυτοίς ου γαρ οιδασι τι ποιούσι". Πατέρα συγχώρεσέ τους, δεν γνωρίζουν τι κάνουν. 

Οφείλουμε να παραδεχθούμε εκ των πραγμάτων και των περιγραφόμενων γεγονότων, ότι ο Εσταυρωμένος, την ώρα που υπέφερε από την Σταύρωσή του, την ώρα που δέχθηκε εξευτελισμούς και ύβρεις, την ίδια ώρα, παρακάλεσε τον Πατέρα του να τους συγχωρήσει. 

Με τα λόγια του αυτά έστειλε στον άνθρωπο το σπουδαιότερο μήνυμα της διδασκαλίας του. Την αγάπη. Δίδαξε συγχωρώντας τους σταυρωτές του ότι ο Θεός είναι αγάπη. Αυτό άλλωστε ήταν το κεντρικό θέμα της διδασκαλίας του. "Αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν" είχε διδάξει προηγουμένως. 

Όμως για μας τους θνητούς είναι δυσθεώρητο και ακατόρθωτο να εφαρμόσουμε αυτή την εντολή του. Αναζητούμε εκδίκηση, τιμωρία, εξευτελισμό, ισοπέδωση των άλλων και ποτέ μας δεν σκεφτόμαστε ότι με την ταπείνωση και την συγχώρεση θα μπορέσουμε να αισθανθούμε έστω και κατ' ελάχιστο το μεγαλείο της διδασκαλίας Του. 

Διατυμπανίζουμε με τον πιο ηχηρό τρόπο την αδικία που μας ταλαιπωρεί, με καταγγελτική και εκδικητική διάθεση και δυστυχώς διδάσκουμε και τα παιδιά μας αυτή τη συμπεριφορά. Αδιάφορο αν βρισκόμαστε από την πλευρά του δικαίου, αδιάφορο αν φταίμε και μείς, το μόνο που προέχει είναι η ρεβάνς, η εκδίκηση. 

Την επομένη ή την ίδια στιγμή, προστρέχουμε και ζητάμε τη βοήθεια του Θεού, αλλά εμείς αρνούμαστε να γίνουμε έστω και κατ' ελάχιστα Θεοί. Χωρίς ντροπή ψάλλουμε το " πάτερ ημών" και ζητάμε συγχώρεση όπως και μείς συγχωρούμε τα ωφελήματα των άλλων, αλλά διαπράττουμε μεγαλύτερο αμάρτημα και ηθική κατάπτωση. Ψευδόμαστε ενώπιον του Θεού. 

Ο Άγιος Διονύσιος ο εν Ζακύνθω συγχώρεσε τον δολοφόνο του αδελφού του και αυτή του η πράξη ήταν το σκαλοπάτι της μετάβασής του από τους θνητούς στη χώρα των Αγίων. Κατά το ιστορικό αυτής της πράξεως, ο Άγιος Διονύσιος Ηγούμενος σε Μονή της Ζακύνθου έκρυψε τον δολοφόνο του αδελφού του καίτοι γνώριζε ότι ήταν ο δολοφόνος του και το βοήθησε να διαφύγει από τους διώκτες του Χωροφύλακες. 

Σαφώς δεν είναι το μόνο μήνυμα του εσταυρωμένου Χριστού. Σαφώς προέχει η αθανασία και η νίκη του επί του θανάτου, η συγχώρεση του ληστή, αφού με μια του και μόνο φράση παραδέχθηκε την ενοχή του και αναγνώρισε την αθωότητα του αδίκως καταδικασθέντα Χριστού και μπήκε μαζί με τον Χριστό στον Παράδεισο 

Όμως η άμεση συγχώρεση των δολοφόνων του είναι μια πράξη με πάμπολλες προεκτάσεις, γενναιότητας, αγάπης, συμπάθειας, αλτρουισμού και μια πλημμυρίδα αισθημάτων εκτίμησης προς το ανθρώπινο είδος. Μόνη αυτή του ενέργεια θα πρέπει να τον τοποθετεί αυτόματα στη συνείδηση και των πλέον αρνητών του στην κορωνίδα του ηθικού αναστήματος, που ξεπερνά τα ανθρώπινα όρια. 

Δεν υπάρχουν μεγάλα πράγματα, αλλά μικρά με μεγάλη αγάπη. Αλλά το να συγχωρείς χωρίς ενδοιασμούς αυτούς που θα σε δολοφονήσουν, θα σε βλάψουν, θα σε διαβάλουν, θα σε στενοχωρήσουν, θα σε εξευτελίσουν, αυτό σε κατατάσσει αυτόματα ως ισάξιο της Αγιότητας.