"Ο Γάλλος υπουργός" απόψε από την Κινηματογραφική Λέσχη Ηγουμενίτσας

"Ο Γάλλος υπουργός" απόψε από την Κινηματογραφική Λέσχη Ηγουμενίτσας

Ο υπουργός εξωτερικών Αλεξάντρ Τεγιάντ ντε Βορμ είναι ένας νεαρός, καλοβαλμένος και φιλόδοξος άντρας που η ενέργεια του συχνά εκφράζεται με παράδοξους τρόπους. Το ταλαίπωρο προσωπικό του έχει τη δουλειά να συμμαζεύει τις «ατασθαλίες» του, ενώ ένας νέος συγγραφέας λόγων έχει το βαρύ φορτίο να συμμαζέψει όλα τα ακατανόητα που βγαίνουν από το στόμα του.

Πρωτότυπος τίτλος Quai d'Orsay

Έτος παραγωγής 2013

Είδος Σάτιρα, έγχρωμο

Χώρα Γαλλία

Γλώσσες Γαλλικά

Διάρκεια 113′

Σκηνοθεσία Bertrand Tavernier

Σενάριο Abel Lanzac, Christophe Blain

Ηθοποιοί Thierry Lhermitte, Raphaël Personnaz, Julie Gayet, Anais Demoustier

Φωτογραφία Jérôme Alméras

Μουσική Philippe Sarde

Γαλλική κωμωδία χαρακτήρων, με απόηχους της μαύρης πολιτικής σάτιρας του 2009 «In the Loop», αλλά και των τηλεοπτικών «The Office», «Τhe Thick of it» και «Veep», από τον πολυβραβευμένο βετεράνο σκηνοθέτη Μπερτράν Ταβερνιέ, που στα 72 του χρόνια συνεχίζει τον εκλεκτικό κινηματογραφικό πειραματισμό, αυτή τη φορά -ασυνήθιστα για εκείνον- με την καθαρά κωμική φόρμα. Διασκευάζοντας το ομώνυμο δημοφιλές βιβλίο κόμικ των Αντονίν Μποτρί και Κριστόφ Μπλεν, ο Ταβερνιέ κάνει βουτιά στα άδυτα της γαλλικής πολιτικής σκακιέρας, της διπλωματίας και του διαβόητου γραφειοκρατικού κράτους, παραμονές της αμερικανικής εισβολής στο πλασματικό «Λουτμενιστάν». Με κεντρική σκηνή το Υπουργείο Εξωτερικών στις όχθες του Σηκουάνα (Quai d’ Orsay), ο σκηνοθέτης μας συστήνει τον κοτσονάτο υπουργό των Εξωτερικών της Γαλλίας Αλεξάντρ Ταϊγάρντ ντε Νορμ (Τιερί Λερμίτ). Γοητευτικός, φιλόδοξος και μονίμως φουριόζος, ο υπουργός είναι ένας σωστός ανεμοστρόβιλος, που δεν το ’χει σε τίποτε να τα βάλει με τη διεθνή κοινότητα, Αμερικανούς, Ρώσους ή Κινέζους, στη μεγαλεπήβολη και κατά τι αλλοπαρμένη προσπάθειά του να αλλάξει τον ρουν της παγκόσμιας Ιστορίας και να προαγάγει την ειρήνη. Το ταλαίπωρο προσωπικό του, με επικεφαλής τον Κλοντ Μοπά (Νιλ Αρεστρού) ο οποίος πραγματικά κινεί τα νήματα, τρέχει και δεν φτάνει να σβήνει φωτιές και να συμμαζεύει τις «ατασθαλίες» του αφεντικού. Κάπου εδώ κολλάει και ο νεαρός απόφοιτος της Εθνικής Σχολής Διοίκησης και συγκρατημένα ιδεαλιστής συγγραφέας Άρθουρ Βλαμένκ (Ραφαέλ Περσονάζ), που προσλαμβάνεται ως «υπεύθυνος της Γλώσσας», τουτέστιν ως ο συγγραφέας των υπουργικών λόγων. Κι άντε να ερμηνεύσει κανείς όλα τα παράδοξα και συχνά ακαταλαβίστικα που λέει ο υπουργός, που παραθέτει ασυσχέτιστα Ηράκλειτο και τετριμμένα κλισέ, και να τα συνθέσει σε ομιλίες βεληνεκούς Ηνωμένων Εθνών. Κι όλα αυτά, ενώ η Λερναία Ύδρα της γραφειοκρατίας και τα πισώπλατα μαχαιρώματα καλά κρατούν.

Ο «Γάλλος Υπουργός» είναι εμπνευσμένος από τον πρώην υπουργό Εξωτερικών και μετέπειτα πρωθυπουργό της Γαλλίας Ντομινίκ ντε Βιλπέν, γνωστός για τον πύρινο λόγο που εκφώνησε στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ κατά του πολέμου στο Ιράκ, το 2003. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως το σενάριο της ταινίας συνυπογράφει ο Μποτρί σχεδόν αυτοβιογραφικά, αφού διετέλεσε κειμενογράφος του Βιλπέν. Η δράση εκτυλίσσεται στους μεγαλοπρεπείς, πότε χαώδεις και πότε κλειστοφοβικούς εσωτερικούς χώρους του υπουργείου και είναι δομημένη σε μια σειρά από αμυδρά συσχετισμένες μεταξύ τους βινιέτες. Κυκλικά και σε επανάληψη, η πλοκή ξεδιπλώνεται από δωμάτιο σε γραφείο, κι από διάδρομο σε αίθουσα συνεδριάσεων, σε απευθείας παραλληλισμό με τα γρανάζια και τις χρονοβόρες διαδικασίες της κρατικής μηχανής. Βασική σταθερά της ταινίας, ο χαρακτηριστικά ανήσυχος, φρενήρης ρυθμός της κάμερας, που κινείται με ταχύτητα και νεύρο, αντικατοπτρίζοντας θαυμάσια τον εσωτερικό κόσμο και τα κίνητρα των χαρακτήρων. Οι ερμηνείες είναι αξιοπρόσεκτες -ο Λερμίτ αποδίδει τον ελαφρόμυαλο, εγωμανή υπουργό ρεαλιστικά και με βάθος, δίχως να τον μειώνει σε καρικατούρα, ενώ εξίσου αξιόλογοι στους ρόλους τους είναι τόσο ο Περσονάζ ως ο αφελής κειμενογράφος όσο κι ο Αρεστρού ως ο μηχανορράφος διευθυντής (ο πρώτος απέσπασε το βραβείο Lumiere Καλύτερου Νεαρού Ηθοποιού 2014 και ο δεύτερος το βραβείο Cesar Β’ Αντρικού Ρόλου την ίδια χρονιά). Υποβόσκουσα αγανάκτηση, αδιέξοδα και χάος, απίθανα εγχειρήματα και μεθοδεύσεις πλεγμένες στους μαιάνδρους της γραφειοκρατίας, λίγα έως ανύπαρκτα αποτελέσματα και κωμικές εξάρσεις, σε μια ταινία που φωτογραφίζει πολιτική, πολιτικούς και τεχνοκράτες με τρόπο καθολικής απήχησης, καυστικό και αστείο.

Πηγή: Δέσποινα Χριστοδούλου για το www.parathyro.com